WRC 2007. Grönholm i Ford na czele – cz. 1 | Historia rajdów

WRC 2007. Wprowadzenie

W kalendarzu WRC 2007 nadal znajdowało się 16 rund. Nowościami był zimowy rajd Norwegii w lutym oraz asfaltowa Irlandia w listopadzie. Z kalendarza wypadły natomiast Australia i Cypr. Rundy na Korsyce i Katalonii ponownie wróciły na dół kalendarza. Otwarcie sezonu tradycyjnie odbyło się w Monte Carlo, a jego zakończenie w Wielkiej Brytanii.

W kwestiach regulaminowych wprowadzono zdalny serwis pomiędzy etapami, gdy załogi znajdują się za daleko od głównej bazy rajdu. Każda załoga miała przydzielonych 4 mechaników i 15 minut czasu. Do naprawy można było przeznaczyć jedynie części, które znajdowały się w aucie.

Line up

Manufacturer 1 (M1)

1. BP Ford World Rally Team – najlepszy zespół z poprzedniego sezonu kontynuował rozwój swojego nowego Focusa WRC, który okazał się być bardzo udaną konstrukcją. W trakcie sezonu podczas Rajdu Finlandii zadebiutowała jego nowa specyfikacja  ’07. Skład kierowców pozostał bez zmian i byli nimi Marcus Grönholm i Mikko Hirvonen.

Załogi: Marcus Grönholm / Timo Rautiainen, Mikko Hirvinen / Jarmo Lehtinen

2. Citroën Total World Rally Team – Francuzi po roku przerwy powrócili do rywalizacji jako zespół fabryczny. Zaprezentowali nowy model C4 WRC, który był rozwijany przez cały poprzedni rok i miał udanie zastąpić bardzo utytułowaną, choć już trochę wysłużoną Xsarę. Oczywiście liderem zespołu był Sébastien Loeb, który w tym roku walczył o swój czwarty tytuł. Jego partnerem w zespole został Dani Sordo, który miał solidny debiut w WRC w poprzednim sezonie i wygrał rywalizację o drugi fotel z Xsavierem Ponsem.

Załogi: Sébastien Loeb / Daniel Elena, Daniel Sordo / Marc Martí

3. Subaru World Rally Team – Japończycy podobnie jak Ford rozpoczęli sezon zeszłoroczną specyfikacją auta i w Meksyku zaprezentowali nowy model. Subaru miało nadzieję, że nowa ewolucja Imprezy WRC będzie lepsza i rozwiążą w niej większość problemów swojego poprzednika. Kluczową kwestią była zmiana dostawcy opon z Pirelli na BF Goodrich, czyli takie na jakich jeździła reszta ich rywali. Liderem zespołu nadal był Petter Solberg, a w drugim aucie zasiadał Chris Atkinson. Australijczyk w trakcie sezonu zmienił swojego pilota. Glenn MacNeall został zastąpiony przez Stéphana Prévota. Belg współpracował wcześniej z takimi kierowcami jak Bruno Thiry i François Duval. W drugiej połowie sezonu Subaru wystawiło trzecie auto, w którym jeździł Xsavier Pons.

Załogi: Petter Solberg / Phil Mills, Chris Atkinson / (Glenn Macneall / Stéphan Prévot), Xsavier Pons / Xavier Amigo.

Manufacturer 2 (M2)

4. OMV Kronos Citroën World Rally Team – zespół zmienił swoje auta z Peugeota 307 WRC ponownie wracając do Citroena Xsary WRC. Liderem i jedynym kierowcą, który przejechał cały sezon był Manfred Stohl. Austiak zakończył poprzedni rok na wysokim 4. miejscu i na pewno chciał osiągnąć ponownie podobny wynik. W drugim aucie na początku sezonu pojawił się Szwed Daniel Carlsson, a w drugiej połowie w kilku rajdach pojawił się Belg François Duval.

Załogi: Manfred Stohl / Ilka Minor, Daniel Carlsson / Denis Giraudet, François Duval / Patrick Pivato

5. Stobart VK M-Sport Ford Rally Team – tym razem drugi zespół Forda już od samego początku sezonu miał do dyspozycji nową generację Focusa WRC w specyfikacji 2006. Liderem zespołu został młody Fin Jari-Matti Latvala, który w poprzednim roku zaprezentował się z bardzo dobrej strony podczas Rajdu Wielkiej Brytanii. W drugim aucie zasiadł Henning Solberg przechodzący z zespołu OMV. Trzecim samochodem nadal jeździł Matthew Wilson syn szefa zespołu M-Sport Ford.

Załogi: Jari-Matti Latvala / Miikka Anttila, Henning Solberg / Cato Menkerud, Matthew Wilson / Michael Orr

6. Munchi’s Ford World Rally Team – Argentyński zespół korzystający z aut Forda pojawił się na starcie w 11 rundach sezonu. Głównym kierowcą był Luis Pérez Companc. W drugim aucie w czterech rundach pojechał Juan Pablo Raies, a w drugiej połowie sezonu zastąpił go Federico Villagra.

Załogi: Luís Pérez Companc / Jose Maria Volta, Juan Pablo Raies / Jorge Pérez Companc, Federico Villagra / Jorge Pérez Companc

Pozostałe zespoły

Poza wyżej wymienionymi teamami na trasach mogliśmy oglądać mnóstwo prywatnych zespołów startujących tylko w wybranych lub pojedynczych rundach. Dzięki zespołowi MMSP LTD nadal mogliśmy podziwiać na trasach Lancery WRC, a Jan Kopecký wystartował Fabią WRC w barwach Czech Rally Team. W kilku rundach można było zobaczyć także model 307 WRC. Poza tym było mnóstwo Fordów, Citroenów i Subaru poprzednich generacji.

Warto wspomnieć, że do wejścia na sezon 2008 szykował się nowy gracz w postaci Suzuki World Rally Team. Japończycy po sukcesach w JWRC postanowili zbudować rajdówkę topowej klasy opierającą się na kompaktowym modelu SX4. W ramach przygotowań i testów auto pojawiło się na trasach podczas rajdów Korsyki i Wielkiej Brytanii.

WRC 2007. Przebieg rywalizacji

1. Rajd Monte Carlo

Kierowcy Citroena od samego początku zdominowali rywalizację walcząc ze sobą o prowadzenie. Sébastien Loeb był najlepszy na pierwszych dwóch nocnych odcinkach budując prawie 24 sekundy przewagi nad Danim Sordo.

Na drugim etapie Hiszpan zaczął odrabiać straty w ciągu dnia na pewien moment zbliżając się nawet na 6.6s do Francuza. Po południu Loeb odzyskał tempo i utrzymał prowadzenie w rajdzie powiększając swoją przewagę do 25 sekund. Trzeci był Marcus Grönholm, który tracił 50 sekund do drugiego miejsca. Fin nie miał tempa na walkę z Citroenami, a dodatkowo miał drobne problemy ze skrzynią biegów.

Chris Atkinson był czwarty ponad minutę za podium. Australijczyk walczył o utrzymanie się przed piątym Hirvonenem. Drugi kierowca Forda nie był zadowolony ze swojego tempa i dodatkowo miał kłopoty z przegrzewającymi się oponami. Kilka sekund za nim znajdował się Toni Gardemeister jadący prywatnym Lancerem WRC.

Petter Solberg był dopiero siódmy. Zły dobór opon na porannej pętli spowodował, że Norweg ostatecznie ukończył etap z ponad 3-minutową stratą do lidera. Jan Kopecky w Skodzie zamykał Top 8.

Wymarzony debiut nowego Citroena

Ostatniego dnia Loeb i Sordo utrzymali swoje pozycje dowożąc do mety dublet w debiucie nowego modelu C4 WRC. Różnica pomiędzy zawodnikami na mecie wyniosła 38 sekund na korzyść Loeba. Marcus Grönholm nie był w stanie nawiązać walki z Citroenami jednocześnie będąc za szybkim dla reszty stawki tym samym dojeżdżając na niezagrożonym trzecim miejscu.

Bardzo ciekawa walka rozegrała się natomiast o czwarte miejsce pomiędzy Hirvonenem i Atkinsonem. Ostatnim odcinkiem była próba pokazowa o długości 2.8km rozgrywana w Monako częściowo na nitce toru, na której ścigają się kierowcy Formuły 1. Przed jej startem Hirvonen miał zaledwie 0.8s przewagi nad swoim rywalem. Ostatecznie to jednak kierowca Subaru okazał się lepszy odbierając Finowi czwarte miejsce. Różnica na mecie jaka ich dzieliła wynosiła zaledwie 0.2 s.

Na szóstym miejscu dojechał Petter Solberg, dla którego nie był to udany występ. Za nim znaleźli się Gardemeister i Kopecky.

WRC 2007. 2. Rajd Szwecji

Zgodnie z oczekiwaniami po pierwszym dniu najlepszy był Grönholm, lecz Loeb trzymał się bardzo blisko Fina. Francuz tracił do swojego rywala 11 sekund. Podium uzupełniał Petter Solberg, który tracił kolejne 11 sekund do Loeba.

Tuż za podium był jego starszy brat Henning. Mikko Hirvonen na początku dnia miał problemy ze wspomaganiem i potem musiał odrabiać straty. Ostatecznie zakończył dzień na piątym miejscu. Szósty był Gardemeister, który ponownie zaliczał dobry występ w prywatnym Lancerze WRC. Top 8 zamknęli kierowcy zespołu OMV, czyli Daniel Carlsson i Manfred Stohl.

Drugiego dnia z walki o Podium wypadł Petter Solberg. Norweg popełnił błąd na jednym z zakrętów i wpadł w zaspę tracąc 14 minut. Ostatecznie wycofał się z rywalizacji z powodu problemów z silnikiem.

Grönholm zaczął odjeżdżać powiększając swoją przewagę nad drugim Loebem do 38 sekund. Francuz narzekał na zły dobór opon, przez co stracił sporo czasu.

Mikko Hirvonen systematycznie piął się w górę i awansował na trzecie miejsce. Henning Solberg utrzymał swoją czwartą pozycję. Za nim znaleźli się Carlsson, Atkinson, Stohl i Gardemeister.

Ostatniego dnia Marcus Grönholm utrzymał swoje prowadzenie i po raz kolejny wygrał Rajd Szwecji. Sébastien Loeb od soboty już wiedział, że nie dogoni Fina i starał się utrzymać drugie miejsce, co mu się udało. Dzięki temu wynikowi Francuz nadal pozostał liderem mistrzostw. Podium uzupełnił Mikko Hirvonen.

Henning Solberg był czwarty w swoim zaledwie drugim starcie za kierownicą Focusa WRC. Daniel Carlsson dobrze się zaprezentował w swoim domowym rajdzie i dojechał piąty. Szósty był Gardemeister, a za nim znaleźli się Stohl i Atkinson, który ostatniego dnia wpadł w zaspę i stracił dużo czasu, ale udało mu się uratować jeden punkt.

3. Rajd Norwegii

Norwegia była nowością w kalendarzu WRC 2007 i drugim zimowym rajdem w sezonie.

Na nowych trasach najlepiej poradził sobie Hirvonen, który prowadził po pierwszym dniu z przewagą 15 sekund. Drugi był Grönholm, który walczył z doganiającym go Loebem. Francuz pod koniec dnia tracił tylko 1.7 s do swojego rywala.

Na czwarte miejsce pod koniec dnia awansował faworyt lokalnej publiczności Petter Solberg, który jednak tracił już minutę do lidera. Gardemeister był piąty nieznacznie wyprzedzając Gigi Galliego w prywatnej Xsarze WRC. Tuż za Włochem był Henning Solberg, który popełnił kilka błędów i był siódmy. Top 8 uzupełniał Manfred Stohl.

Po drugim dniu na prowadzeniu nadal znajdował się duet Forda. Hirvonen wyprzedzał Grönholma o 19 sekund.

Z walką o podium pożegnał się Loeb, który dwukrotnie zakopał się w zaspie i spadł z 3. na 18. miejsce. Tym samym na najniższy stopień podium awansował Petter Solberg, który nie mógł czuć się jeszcze na tej pozycji pewnie, ponieważ jego starszy brat Henning tracił do niego tylko 10 sekund. Na piąte miejsce awansował Jari-Matti Latvala, a za nim znaleźli się Stohl, Galli i Pons.

Hirvonen najlepszy, Henning Solberg na podium

Ostatniego dnia Mikko Hirvonen utrzymał swoją przewagę wygrywając Rajd Norwegii. Młody Fin prowadził od pierwszego odcinka i ani na chwilę przez cały rajd nie oddał prowadzenia. Była to także jego druga wygrana w dotychczasowej karierze. Grönholm nie miał sposobu na swojego kolegę z zespołu i musiał zadowolić się drugim miejscem, jednak przy braku punktów dla Loeba to on został nowym liderem mistrzostw.

Henning Solberg pokonał swojego młodszego brata Pettera w walce o trzecie miejsce. Tym samym po raz drugi w karierze stanął na podium i to w swoim domowym rajdzie.

Jari-Matti Latvala dowiózł do mety dobre piąte miejsce. Po tym jak na ostatnim odcinku Stohl wpadł w zaspę na szóste miejsce awansował Gigi Galli. Top 8 uzupełnili Daniel Carlsson i Jan Kopecky.

WRC 2007. 4. Rajd Meksyku

W Meksyku Subaru zaprezentowało swoje nowe auto, czyli Imprezę WRC 2007. Już od samego początku było widać, że auto ma dobre tempo po tym jak Petter Solberg był na prowadzeniu w rajdzie. Niestety na drodze dojazdowej po OS 6 pojawiły się problemy z ciśnieniem oleju i załoga była zmuszona wycofać się z rajdu.

Kłopoty miał także jego brat Henning, który dachował na pierwszym odcinku i stracił ponad 3,5 minuty.

Po pechu Pettera na prowadzenie wyszedł Sébastien Loeb, który po pierwszym dniu wyprzedzał o 26 sekund drugiego kierowcę Subaru Chrisa Atkinsona. Mikko Hirvonen był trzeci z niewielką stratą do Australijczyka, a tuż za nim znajdował się Dani Sordo. Marcus Grönholm jako lider mistrzostw musiał otwierać trasę i stracił na tym sporo czasu. Po pierwszym etapie był piąty wyprzedzając na ostatnim odcinku dnia Manfreda Stohla. Top 8 uzupełnili kierowcy Stobarta czyli Latvala i Wilson.

Drugiego dnia Sébastien Loeb pozostał na prowadzeniu zwiększając swoją przewagę do minuty. Grönholm skutecznie odrabiał straty z pierwszego dnia i awansował na drugie miejsce.

Ciekawa walka toczyła się o trzecie miejsce, z której zwycięsko wyszedł Dani Sordo, wyprzedzając Hirvonena na ostatnim odcinku dnia. Kierowca Forda obrócił się na jednej z prób i stracił prawie pół minuty, przez co spadł z podium. Piąty był Chris Atkinson, który także nadal się liczył w walce o najniższy stopień podium. Reszta pozycji w Top 8 pozostała bez zmian i zajmowali je Stohl, Latvala i Wilson.

Loeb pokonał kierowców Forda

Ostatniego dnia Loeb utrzymał swoją przewagę i wygrał w Rajdzie Meksyku, pokazując, że C4 WRC jest bardzo konkurencyjnym autem nie tylko na asfalcie, ale i na szutrze. Marcus Grönholm dojechał na drugim miejscu i utrzymał prowadzenie w mistrzostwach.

Mikko Hirvonen wygrał walkę o trzecie miejsce z Danim Sordo. Atkinson nie był w stanie nawiązać walki z wyżej wymienioną dwójką i dojechał na piątym miejscu. Dalej bez zmian znaleźli się Stohl, Latvala i Wilson.

5. Rajd Portugalii

Pierwszego dnia o prowadzenie walczyli Grönholm i Loeb. Ostatecznie to Francuz został liderem po piątkowym etapie obejmując prowadzenie na ostatnim odcinku. Grönholm tracił do niego tylko 3 sekundy. Trzeci był Hirvonen 25 sekund za liderem, a 7 sekund za nim znajdował się Petter Solberg.

Piąty Dani Sordo tracił już ponad minutę. Dalej znaleźli się Latvala, Stohl i Atkinson.

Drugiego dnia Loeb umocnił się na pozycji lidera powiększając swoją przewagę do 40 sekund nad Grönholmem. Fin narzekał na zły dobór opon, a pod koniec dnia uszkodził także zawieszenie.

Mikko Hirvonen skutecznie bronił swojego trzeciego miejsca, lecz jego przewaga nad Solbergiem wynosiła tylko 13 sekund. Piąty nadal był Sordo, a szósty Latvala. Na siódme miejsce awansował Henning Solberg. Ósmy był Daniel Carlsson.

Ostatniego dnia Loeb utrzymał się na prowadzeniu wygrywając Rajd Portugalii. Dla Francuza była to trzecia wygrana w sezonie.

Po badaniu technicznym pojazdów sędziowie wykryli, że Fordy posiadały zbyt cienkie boczne szyby niezgodne z regulaminem. To odstępstwo spowodowało, że zarówno fabryczny zespół Forda, jak i kierowcy Stobarta otrzymali po 5 minut kary do swoich czasów rajdu.

Kary dla kierowców Forda namieszały w klasyfikacji generalnej rajdu i tym samym na drugie miejsce awansował Solberg a podium uzupełnił Sordo.

Grönholm i Hirvonen spadli na 4 i 5 miejsce. Szósty był Carlsson, a siódmy Galli. Latvala po karze spadł na ósme miejsce.

WRC 2007. 6. Rajd Argentyny

Rajd rozpoczynał się od odcinka pokazowego na stadionie w Buenos Aires, po którym zespoły musiały wrócić samolotem do głównej bazy rajdu z Cordobie. Warunki pogodowe spowodowały opóźnienie lotów i wszyscy utknęli na lotnisku. Skutkiem tego było odwołanie 7 odcinków specjalnych z pierwszego dnia, który zakończył się kolejnym odcinkiem pokazowym tym razem już w Cordobie.

Po dwóch 2.4- kilometrowych odcinkach najlepszy był Hirvonen, który wyprzedzał Sordo i Loeba. Dalej byli Grönholm, Solberg, Atkinson, Stohl i Henning Solberg.

Sobotni etap rozpoczął prawdziwą rywalizację na odcinkach. Sébastien Loeb wygrał aż 7 z 9 odcinków dnia i został liderem rajdu. Drugi był Marcus Grönholm, który tracił do niego 19 sekund.

Petter Solberg walczył o podium, lecz błąd na OS 16, gdzie za mocno ściął zakręt i postawiło go na dwa koła spowodował potem problemy z silnikiem, przez które musiał się wycofać. Tym samym na trzecie miejsce awansował Hirvonen, który tracił ponad minutę do swojego kolegi z zespołu.

Bardzo dobry występ zaliczał Latvala, który miał dobre tempo i unikał błędów co dało mu czwarte miejsce pod koniec dnia. Piąty był Henning Solberg, który miał kłopoty z dopasowaniem odpowiednich ustawień auta. Za nim znalazł się Atkinson także narzekający, że zbyt dużo traci oraz Stohl. Dani Sordo na początku dnia stracił przedni zderzak, a potem miał problemy z hydrauliką w swoim Citroenie i spadł na ósme miejsce.

Ostatniego dnia Loeb ponownie był najszybszy i trzeci rok z rzędu wygrał Rajd Argentyny. Grönholm nie miał tempa, a dodatkowo popełnił błąd na jednym z odcinków i ostatecznie był drugi ze stratą 36 sekund do zwycięzcy. Hirvonen uzupełnił podium.

Latvala nie popełnił żadnego błędu i dojechał na wysokim czwartym miejscu. Henning Solberg wygrał walkę z Sordo o 5. miejsce. Atkinson był siódmy, a Top 8 uzupełnił Stohl

7. Rajd Sardynii

Jari-Matti Latvala został sensacyjnym liderem rajdu po pierwszej pętli. Fin wykorzystał swoją odległą pozycję startową i czystą trasę wygrywając pierwszą próbę i notując czasy w czołówce na kolejnych. Niestety na OS 5 fin uszkodził zawieszenie o kamień i musiał wycofać się z rajdu.

Podobny los spotkał Chrisa Atkinsona, który najechał na kamienie na jednym z dohamowań i wypadł z trasy bez możliwości powrotu.

Sébastien Loeb został liderem rajdu obejmując prowadzenie na ostatnim odcinku dnia. Francuz wykorzystał pech Grönholma, który miał uszkodzony amortyzator i stracił do lidera 22 sekundy. Podium uzupełniał Hirvonen ze stratą 29 sekund.

Henning Solberg dobrze sobie radził wygrywając nawet jeden odcinek i kończąc dzień na czwartym miejscu zaledwie 3 sekundy za podium.

Piąty był Dani Sordo, który o 3 sekundy wyprzedzał Pettera Solberga. Norweg dobrze rozpoczął rajd, lecz na drugiej pętli stracił tempo. Dodatkowo otrzymał karę 10 sekund za spóźnienie się na PKC. Top 8 uzupełnili Gardemeister i Stohl

Po drugim dniu Loeb powiększył swoją przewagę na prowadzeniu do 36 sekund. Grönholm miał tempo, aby walczyć z Francuzem, ale tym razem na przeszkodzie stanęła mu przebita opona.

Hirvonen umocnił się na trzecim miejscu mając już prawie minutę przewagi nad kolejnym zawodnikiem, którym był Dani Sordo. Hiszpan miał dobre tempo i wyprzedził Henninga Solberga, mającego kłopoty z hamulcami i zaliczył obrót na jednym z odcinków. Petter Solberg był szósty pół minuty na swoim bratem. Top 8 niezmiennie uzupełniali Gardemeister i Stohl.

Kosztowny błąd Loeba

Ostatniego dnia doszło do zmiany lidera rajdu. Loeb na OS 13 pojechał za szeroko w jednym z zakrętów i dwukrotnie uderzył w kamienie co uszkodziło mu zawieszenie i układ kierowniczy. Chwilę później wypadł z trasy i nie mógł kontynuować jazdy.

Tym samym Grönholm objął prowadzenie i dowiózł je do mety wygrywając swój drugi rajd w sezonie. Dzięki braku punktów dla Loeba Fin powrócił na prowadzenie w mistrzostwach. Drugi był Hirvonen, dzięki czemu Ford zdobył swój drugi dublet w sezonie. Honor Citroena tym razem uratował Sordo, który był trzeci.

Henning Solberg nie mógł dogonić Hiszpana i musiał zadowolić się czwartym miejscem. Piąty był jego brat Petter, który stracił do niego prawie minutę. Subaru wciąż musiało sporo popracować nad konkurencyjnością swojego auta. Toni Gardemeister w prywatnym Lancerze WRC dojechał na szóstym miejscu, wyprzedzając Stohla i Juho Hanninena w kolejnym Mitsubishi zespołu MMSP.

WRC 2007. 8. Rajd Akropolu

Pierwszego dnia rywalizacja była bardzo zacięta o czym świadczy to, że pierwsza szóstka kierowców mieściła się w 11 sekundach.

Na prowadzeniu był Marcus Grönholm, który objął je po OS 7. Za nim dość niespodziewanie znajdował się duet Subaru. Solberg tracił nieco ponad 8 sekund do lidera, a jego kolega z zespołu Atkinson był zaledwie 0.7 s za nim.

Niecałą sekundę do podium tracił Loeb, który narzekał na brak pewności za kierownicą na pierwszej pętli i dodatkowo obrócił się na trasie. Tuż za nim znajdował się Hirvonen i Sordo, który tracił tylko sekundę do swojego kolegi z zespołu. Top 8 uzupełniali kierowcy Stobarta, czyli Henning Solberg i Jari-Matti Latvala.

Grönholm nadaje tempo rywalizacji 

Drugi dzień okazał się bardzo wymagający. Większość kierowców zmagała się z przebitymi oponami. Dani Sordo musiał wycofać się z rajdu po problemach ze skrzynią biegów.

Grönholm zaliczył dobry dzień i umocnił się na pozycji lidera zwiększając swoją przewagę do 43 sekund. Loeb awansował na drugie miejsce, choć stracił trochę czasu na OS 14, gdzie przebił dwie opony 8 kilometrów przed metą. Solberg uzupełniał podium pomimo kłopotów z zawieszeniem.

Czwarty był Hirvonen, który na początku dnia wypadł z trasy i uszkodził przednią szybę w swoim Fordzie. Henning Solberg skorzystał na pechu rywali i awansował na piąte miejsce. Chris Atkinson miał pechowy dzień i po przebiciu dwóch opon oraz problemach z układem przeniesienia napędu spadł na szóste miejsce. Jan Kopecky i Manfred Stohl uzupełnili punktowaną ósemkę.

Ostatniego dnia nie doszło do żadnych zmian w czołówce. Marcus Grönholm powtórzył swój sukces z 2006 roku i ponownie wygrał Rajd Akropolu. Dla Fina była to także trzecia wygrana w sezonie, dzięki czemu umocnił się na prowadzeniu w mistrzostwach. Sébastien Loeb robił co mógł, lecz średni początek rajdu i przebite opony drugiego dnia nie pomogły w walce o zwycięstwo. Ostatecznie zajął i tak dobre drugie miejsce. Petter Solberg po raz pierwszy w tym sezonie wywalczył podium. Subaru nadal miało nad czym pracować, lecz występ w Grecji pokazał, że zespół wykonał pewien postęp.

Na kolejnych pozycjach tak samo jak po sobocie znaleźli się: Hirvonen, H. Solberg, Atkinson, Kopecky i Stohl.

WRC 2007. Podsumowanie pierwszej połowy

Po pierwszej połowie sezonu WRC 2007 liderem mistrzostw był Marcus Gronholm, który miał 9 punktów przewagi nad Loebem. Fin wygrał jeden rajd mniej niż Francuz ale zaliczył bardziej równą połowę sezonów. Loeb Wygrał 4 rajdy, lecz sporo go kosztowały błedy popełnione w Norwegii i Sardynii. Mikko Hirvonen jako jedyny poza tą dwójką wygrał rajd w pierwszego połowie sezonu i był trzeci w klasyfikacji generalnej 7 punktów za Loebem. 

W klasyfikacji zespołów Ford był na zdecydowanym prowadzeniu przed Citroenem. Subaru było trzecie i sporo odstawało tempem przez co musiało się bronić przed Stobartem. 

Jak wyglądała druga część sezonu WRC 2007? Czy Gonholm i Ford utrzymali się na prowadzeniu? O tym dowiecie się już w drugiej części podsumowania sezonu WRC 2007.

Klasyfikacja kierowcy

Pozycja	Kierowca	Zespół	Punkty
1.	Marcus Grönholm	BP Ford World Rally Team	65
2.	Sébastien Loeb	Citroën Total World Rally Team	56
3.	Mikko Hirvonen	BP Ford World Rally Team	49
4.	Dani Sordo	Citroën Total World Rally Team	28
5.	Petter Solberg	Subaru World Rally Team	26
6.	Henning Solberg	Stobart VK M-Sport Ford Rally Team	24
7.	Chris Atkinson	Subaru World Rally Team	15
8.	Jari-Matti Latvala	Stobart VK M-Sport Ford Rally Team	12

Klasyfikacja zespoły

Pozycja	Zespół	Punkty
1.	BP Ford World Rally Team	114
2.	Citroën Total World Rally Team	86
3.	Subaru World Rally Team	43
4.	Stobart VK M-Sport Ford Rally Team	41
5.	OMV Kronos Citroën World Rally Team	27
6.	Munchi's Ford World Rally Team	1