Okayama International, czyli były gospodarz GP Pacyfiku w Formule 1

Okrążenie po torze Okayama International wraz z Ayrtonem Senną i Ryo Hirakawą

Okayama International to jeden z „najlżejszych” torów w obecnym kalendarzu Super Formuły. Okrążenie po obiekcie zaczynamy od stosunkowej krótkiej prostej start/meta. Wchodząc w pierwszy zakręt musimy nieco przyhamować. Następnie czeka nas chwila oddechu i pokonujemy niemal na pełnym gazie drugi zakręt. Tuż po wyjechaniu z niego mkniemy przez „eski Mossa” i dosyć mocno hamujemy. Mniej więcej w połowie zakrętu wciskamy gaz i wjeżdżamy na najdłuższą prostą toru, która prowadzi do prawego nawrotu. 

Jest to zdecydowanie najlepsze miejsce do wyprzedzania, co udowodnił w poprzedniej kampanii Super Formuły Sho Tsuboi. Po pokonaniu piątki wchodzimy w 2 lewe zakręty, po czym wjeżdżamy na prostą średniej długości. Gdy ją pokonamy składamy się w 2 nawroty, najpierw lewy potem prawy. Na sam koniec okrążenia pokonujemy 2 prawe wiraże i kończymy okrążenie na tym torze. Obiekt co ciekawe od ponad ćwierć wieku nie był w zasadzie zmieniany. Dobrze to widać, kiedy porównamy onboardy Ayrtona Senny z 1994 r. i Ryo Hirakawy z 2019 roku.  

Zaczęło się od wizji 

Każdy powód jest dobry, aby zrealizować swój cel. Przekonał się o tym  Hajime Tanaka, który był właścicielem wielu pól golfowych. Postanowił on bowiem zbudować tor, który byłby prywatnym placem zabaw bogatych Japończyków. Mimo, iż oferta była bardzo kosztowna (około 15 milionów jenów), Tanaka zdołał przekonać ponad 350 osób, aby zainwestowały swoje pieniądze w jego dzieło. W zamian osoby te dostały dożywotnie członkostwo w ekskluzywnym klubie. Dało to dostęp do toru i jego luksusowych udogodnień dla członków, aby mogli oddawać się pasji do wyścigów, z garażami na miejscu, w których mieściła się kosztowna kolekcja egzotycznych samochodów, w tym bolid Formuły 1 zespołu Tyrrell z 1987 roku. Do dyspozycji członków był także luksusowy dom klubowy i hotel przy torach, a także prywatny klub The Bugatti Bar w Tokio. 

Co ciekawe w projekt zaangażowały się też korporacje m.in Nissan i Toyota. Dzięki temu udało się zakupić ziemię w prefekturze Okayama niedaleko miasta Aida. Aby przygotować teren pod budowę toru, wydano około 100 milionów dolarów! 

Otwarcie w 1990 roku i pierwsze lata

Uroczyste otwarcie toru TI Aida odbyło się w listopadzie 1990 roku. Na inaugurację zaproszono wielu kierowców wyścigowych z lat 50 i 60. Na ich cześć nazwano część zakrętów. Uhonorowani zostali Stirling Moss, Jonathan Williams, David Hobbs, Dickie Attwood, David Piper, Brian Redman i Mike Knigh.

Fot. Praca ekipy racingcircuits.info / Mapa nowo powstałego toru

Nowo wybudowany tor był bardzo wymagający. Każdy błąd był tu bowiem bardzo kosztowny, dodatkowo bariery były bardzo blisko krawędzi toru. Dochodziła też kwestia wyprofilowania kilku zakrętów. W 1992 roku ściągnięto tu pierwszą poważną lokalną serię – mistrzostwa japońskich samochodów turystycznych. Tanaka miał jednak inny cel – sprowadzenie Formuły 1.

Ściągnięcie Formuły 1

Na początku lat 90. XX wieku wschodnia Azja była celem królowej sportów motorowych. Zabiegały o nią chociażby japońskie tory Mine, Autopolis, a także indonezyjski Sentul. Z różnych powodów jednak nigdy nie doszło do żadnego wyścigu F1 na tych torach.

Inaczej potoczyła się historia z opisywanym torem. Tanaka dopełnił dzieła i runda miała zadebiutować w kalendarzu Formuły 1 w 1994 roku. Musiano dopełnić jednak kilku korekt. Przede wszystkim musiano minimalnie zmodyfikować eski Mossa. Poszerzono je i problem załatwiono. Co ciekawe przez to, iż tor gościł tylko lokalne serie i to zaledwie od nieco ponad roku, to poza Japończykami, obiekt znał tylko… Roland Ratzenberger. 

2 razy Schumacher

GP Pacyfiku, bo tak nazywała się ta runda F1, w 1994 roku była drugim wyścigiem w kalendarzu. Pole position wywalczył Ayrton Senna. Tuż po starcie w tył Brazylijczyka wjechał Mika Hakkinen, a następnie w obróconego Sennę wpadł Nicola Larini. Mark Blundell także zakończył zawody na pierwszym zakręcie. Senna następnie przez cały wyścig obserwował bolidy Benettona chcąc wykryć łamanie przez nich przepisów. Ogólnie zawody obfitowały w sporo kolizji i awarii i do mety dojechało 11 kierowców. Wygrał Schumacher przed Bergerem i Barrichello, dla którego było to pierwsze podium w karierze. Warto również wspomnieć o 11. miejscu Rolanda Ratzanbergera.

Rok później GP Pacyfiku miało być 3 wyścigiem w kalendarzu. Ostatecznie jednak w wyniku trzęsienia ziemi, zmagania przesunięto na październik. Zawody te nie były już tak ciekawe jak te przed rokiem. Wyścig ukończyło 17 kierowców na 24 startujących. Dodatkowo właśnie podczas tej rundy Michael Schumacher zapewnił sobie drugi tytuł mistrza świata. Jak się okazało były to ostatnie zmagania królowej sportów motorowych na tym torze. Głównym powodem były koszty organizacji, które wyraźnie były za wysokie. Nic się nie zanosi na to, aby ten tor wrócił do kalendarza F1. W 1995 roku zmieniono także wjazd do pit stopu, gdyż ówczesne rozwiązanie powodowało wiele problemów w tamtym miejscu. Warto dodać, iż pomiędzy wyścigami zlikwidowano jedną z klubowych wersji toru.

Żniwo Okayamy: Shingo Tachi zginął na tym torze

Shingo Tachi był uznawany za wschodzącą gwiazdę japońskich wyścigów. W 1998 roku on jak i Keiichi Suzuki zdominowali serię All Japan Grand Touring Car Championship w klasie GT300. 22-latek w następnym sezonie miał jeździć w klasie królewskiej – GT500. Kilka dni przed rozpoczęciem sezonu doszło jednak do tragedii. Z powodu awarii pojazdu, Tachi wypadł z toru w pierwszym zakręcie przy sporej prędkości i z impetem wpadł w bandę. W wyniku odniesionych obrażeń, kierowca Toyoty Supry zmarł w ciągu godziny po zdarzeniu. Była to wielka strata dla japońskiego motorsportu. Na jego cześć przyznaje się nagrodę jego imienia dla kierowcy, który najbardziej się wyróżnił w danym sezonie Super GT.

Zmiana nazwy na „Okayama International”

Na początku XXI wieku tor znalazł się w trudnej sytuacji finansowej. Wiązało się to z tym, iż sponsor tytularny obiektu Tanaka International znalazł się na skraju bankructwa. Co za tym idzie, przyszłość obiektu stanęła pod znakiem zapytania. Zbiegło się w to czasie ze zmianami na mapach Japonii. Miasto Aida wtedy oficjalnie przestało istnieć i zostało włączone do miasta Mimasaka. Dzięki temu tor przejęła tamtejsza spółka Unimat i tym samym uratowano obiekt. Zmieniono także nazwę obiektu na „Okayama International Circuit”. Miało to miejsce dokładnie pierwszego dnia 2005 roku. Kibice sportów motorowych z Mimasaki dostali wręcz świetny noworoczny prezent. 

WTCC w Mimasace

W latach 2008-2010 tor Okayama gościł zmagania WTCC. W 2008 roku swoją pierwszą wiktorię w tej serii odniósł Tom Coronel. 

Runda ta jednak nie cieszyła się jednak jakimś specjalnym uznaniem wśród fanów i w konsekwencji wyścig rozgrywany w rzęsistym deszczu w 2010 roku, zwyciężony przez Colina Turkingtona, był ostatni na tym torze. Nie zanosi się na to, aby w przyszłości to się zmieniło.

Okayama International wciąż gości czołowe japońskie serie

Mimo że obiekt opuściły F1 i WTCC, wciąż funkcjonuje. Regularnie na nim odbywają się wyścigi Super GT, a także Super Formuły. Dzięki temu można powiedzieć, iż jest to jeden z sześciu najważniejszych obiektów w Japonii. W 2021 roku na torze Okayama odbyła się inauguracja serii Super GT, której zwycięzcami została załoga Kenta Yamashita-Kazuya Oshima. W tym sezonie nie zobaczymy jednak zmagań Super Formuły, bowiem zmagania przeniesiono na tor Twin Ring Motegi. Odbędą się tam 2 wyścigi z rzędu.

Mini przebudowa w 2020 roku

W 2020 roku zdecydowano się na małą przebudowę obiektu. Głównie pod motocyklistów. Aby zawodnicy mogli bezpiecznie pokonać eski Mossa, na początku zakrętu dodano mało szykanę specjalnie dla nich w 2020 roku. Tę zmianę można było zaobserwować już w czasie wyścigu Super Formuły w poprzedniej kampanii tej serii. 

Fot. racingcircuitsinfo / na szaro nowa szykana

Wyścigi Super Formuły na torze Okayama International są nieprzewidywalne

Zawody na torze w Mimasace są wyczekiwane przez kibiców. Głównie przez sensacyjne rozstrzygnięcia, jakie mają miejsce w prefekturze Okayama. W 2019 roku jeden z outsiderów Harrison Newey, po starcie z odległego dwunastego pola stanął na trzecim stopniu podium. Jeszcze ciekawiej zrobiło się w 2020 roku. Toshiki Oyu na starcie wyeliminował dwóch z trzech głównych faworytów do wygranej – Tadasuke Makino oraz Sacha Fenestraza. Dodatkowo obrócony Makino spowodował, iż czołówka przetasowała się. 

Ryo Hirakawa, który startował z pole position co prawda w tamtym momencie prowadził, lecz potem stracił pierwszą pozycję. Sho Tsuboi bowiem i jego ekipa rewelacyjnie dobrali strategię i kierowca ekipy JMS P.mu/cerumo・INGING minął rywala w nawrocie po przeciwległej prostej. Jakby tego było mało kolega z zespołu Tsuboiego – Hiroaki Ishiura wyjechał przed swoim partnerem, lecz przepuścił go. W tamtym momencie szanse na wygraną miał także Nick Cassidy. Nowozelandczykowi jednak pit-stop skopali mechanicy i tym samym „Kiwi” ukończył zawody na trzeciej pozycji.

Teraz zobaczmy, z jakich pól startowych do wyścigu ruszała najlepsza trójka kierowców tamtych zmagań. Sho Tsuboi ruszał z ósmego pola startowego, Hiroaki Ishiura z szóstego, a Nick Cassidy z dziesiątego!  Jeżeli ktoś w Japonii obstawił takie podium, to z pewnością wygrałby sporo pieniędzy. Zwłaszcza, gdy dodamy fakt, iż podczas inauguracji sezonu na torze Twin Ring Motegi, żaden z nich nie grał pierwszych skrzypiec.

Okayama International w grach komputerowych

A teraz tradycyjnie czas na mini kącik simracingowy. Tor w prefekturze Okayama występuje w kilku produkcjach. Na tym obiekcie możemy m.in rywalizować w grze Race 07: The WTCC Game, a także Race Pro. Dodatkowo kolejną produkcją, w której zawarto były tor Formuły 1 jest Ride 4.

Istnieją także mody dodające Okayama International do rozgrywki w takich grach jak rFactor, rFactor 2, F1 Challenge ’99-’02, a także Assetto Corsa. Warto dodać, iż stworzenie materiału zawierającą aktualną mapę toru, nie byłoby możliwe, gdyby nie ekipa racingcircuits.info.