Sezon WRC 2007. Walka do samego końca – cz. 2 | Historia rajdów

Sezon WRC 2007. 9. Rajd Finlandii

Sezon WRC 2007 był już na półmetku. Z tej okazji Ford zaprezentował w Finlandii nową ewolucję swojego Focusa WRC w specyfikacji 07. Nowa konstrukcja spełniła pokładane w niej oczekiwania, ponieważ po pierwszym dniu na prowadzeniu znalazł się duet Forda walczący za sobą o prowadzenie. Hirvonen był liderem od OS 2, lecz ostatecznie to Grönholm okazał się szybszy na pierwszym etapie. Różnica między nimi po 11 odcinkach wynosiła zaledwie 4.4 s. Sébastien Loeb był trzeci i tracił do lidera 20 sekund. Francuz powiedział, że nie jest w stanie jechać jeszcze szybciej.

Za podium znalazł się duet Subaru. Chris Atkinson, który wygrał pierwszy odcinek dnia był czwarty, a 10 sekund za nim był Solberg. Szósty Dani Sordo musiał się bronić przed Henningiem Solbergiem, który był 10 sekund za nim. Niewiele dalej znaleźli się Manfred Stohl, który stracił trochę czasu po tym jak na jednym odcinku na nawrocie ześlizgnął się go rowu.

Drugiego dnia z rajdem pożegnał się Sordo, którego ponownie dopadły problemy techniczne z autem. Tym razem awarii uległ silnik. Kłopoty miał także Petter Solberg. Norweg przez cały dzień tracił tempo aż w końcu musiał się wycofać z powodu problemów z hydrauliką.

Marcus Grönholm był zdecydowanie najlepszy podczas drugiego etapu. Fin wygrał 6 z 9 odcinków i powiększył swoją przewagę nad Hirvonenem do 20 sekund. Podium uzupełniał Loeb, który tracił już minutę do lidera.

Chris Atkinson utrzymał się na czwartym miejscu, lecz jego strata do Loeba wynosiła ponad półtorej minuty. Na piąte miejsce awansował Henning Solberg, a szósty był Xsavier Pons, który w tym rajdzie debiutował w barwach Subaru. Siódmy był Estończyk Urmo Aava w Lancerze WRC. Top 8 uzupełniał Norweg Mads Ostberg, jadący Imprezą WRC w specyfikacji 05.

Udany debiut nowego Forda

Ostatniego dnia Grönholm nie dał żadnych szans swoim rywalom wygrywając wszystkie 3 niedzielne odcinki. W ogólnym rozrachunku Fin zdominował ten rajd będąc najszybszym na 17 z 23 prób dzięki czemu po raz kolejny wygrał Rajd Finlandii. Była to jego 6 wygrana w tym rajdzie w ostatnich 7 edycjach tej imprezy. Mikko Hirvonen był drugi dzięki czemu Ford zdobył trzeci dublet w sezonie. Sébastien Loeb nie był w stanie walczyć z Fordami i dojechał na trzecim miejscu wiedząc, ze przed nim wiele rajdów, w których może odrobić te straty.

Chris Atkinson zaliczył dobry występ i dojechał na czwartym miejscu. Henning Solberg był piąty. Xsavier Pons w pierwszym starcie w Subaru zdobył punkty za szóste miejsce. Urmo Aava i Mads Ostberg uzupełnili Top 8.

Sezon WRC 2007. 10. Rajd Niemiec

Problemy techniczne z autem ponownie dopadły Daniego Sordo. Hiszpan miał kłopoty z przegrzewającym się autem i był zmuszony do skorzystania z systemu Super Rally, lecz ostatecznie i tak musiał się wycofać z rajdu. Atkinson dobrze rozpoczął rajd, ale na OS 2 wypadł z trasy i stracił na tym aż 8 minut.

Na czele po pierwszym dniu dość niespodziewanie znajdował się François Duval. Belg startujący w tym rajdzie Xsarą WRC z zespołu OMV wygrał dwa odcinki specjalne i na ostatniej próbie wyprzedził Loeba w walce o prowadzenie. Loeb także miał za sobą dobry dzień i jego strata do lidera wynosiła zaledwie 1.3s. Podium uzupełnił Grönholm, który skorzystał na pechu Sordo. Fin nie przepadał za asfaltowymi rajdami ale miał dobre tempo i po pierwszym dniu tracił tylko 17 sekund do lidera.

Hirvonen był czwarty nieco ponad 5 sekund za swoim kolegą z zespołu. Reszta stawki miała już sporą stratę i otwierał ją piąty Gardemeister w Xsarze WRC zespołu Astra Racing. Niedaleko za nim znajdowali się Kopecky w Skodzie, Pons w Subaru i Latvala ze Stobarta.

Drugiego dnia Loeb miał najlepsze tempo z całej stawki po drodze wygrywając trzy próby. To dało mu prowadzenie w rajdzie z przewagą 37 sekund nad kolejnym kierowcą. Był nim Marcus Grönholm, który wykorzystał błędy Duvala i awansował na drugie miejsce. Belg źle zaczął dzień dwukrotnie wypadając na pierwszym docinku dnia i stracił prowadzenie. Po kolejnej próbie spadł za duet Forda, lecz potem było już lepiej i ostatecznie był trzeci niecałe 13 sekund za Grönholmem.

Hirvonen pozostał na czwartym miejscu i tracił do podium 5 sekund. Kopecky był piąty wykorzystując błędy Gardemeistera. Fin pomimo tego nie był daleko i tracił do Czecha niecałe 3 sekundy. Top 8 zamykał duet Subaru czyli Solberg z Pons.

Loeb dominował, Duval zaskakiwał

Sébastien Loeb ostatniego dnia nie dał szans rywalom i szósty rok z rzędu wygrał w Rajdzie Niemiec zmniejszając tym samym swoją stratę do Grönholma.

Po błędzie Fina na drugie miejsce awansował François Duval. Postawa Belga była zdecydowanie największym zaskoczeniem tego rajdu. Nikt się nie spodziewał, że Belg w prywatnym aucie starszej generacji będzie nawet w stanie walczyć o OES-owe zwycięstwa. Dla Duvala było to pierwsze podium od czasu wygranego przez niego Rajdu Australii 2005. Na trzecim miejscu dojechał Hirvonen, który wykorzystał pech swojego kolegi z zespołu.

Marcus Grönholm jechał po drugie miejsce aż na ostatnim odcinku musiał ominąć krowę, która chciała wejść na drogę. Rozproszony tym zdarzeniem nie posłuchał notatek swojego pilota wypadając na kolejnym zakręcie i poważnie uszkadzając swojego Forda. W efekcie tego zdarzenia Fin stracił ponad minutę i spadł na czwarte miejsce.

Kopecky wyrównał swój życiowy wynik finiszując na wysokim piątym miejscu. Solberg wykorzystał problemy techniczne z autem Gardemeistera i pokonał go w walce o szóste miejsce. Po tym jak Pons miał awarię silnika do Top 8 awansował Latvala, zdobywając ostatni punkt.

Sezon WRC 2007. 11. Rajd Nowej Zelandii

Po pięciu odcinkach z pierwszego dnia najlepszy był Grönholm, który miał 13 sekund przewagi nad Loebem. Francuz na pierwszej pętli narzekał na zachowanie swojego auta przez co miał mniejszą pewność za kółkiem. Podium uzupełniał Hirvonen, który tracił prawie 50 sekund do lidera.

Na dobrym czwartym miejscu dzień zakończył Atkinson, jednak musiał oglądać się za siebie bo niewiele tracili do niego Latvala i Sordo. Petter Solberg był siódmy i także miał w zasięgu jeszcze czwarte miejsce. Henning Solberg uzupełniał czołową ósemkę.

Drugiego dnia Loeb wyszedł na prowadzenie w rajdzie. Francuz lepiej dobrał opony i udało mu się odrobić straty, jednak jego przewaga nad Grönholmem przed ostatnim dniem wynosiła zaledwie 1.7s. Fin wybrał zbyt miękką mieszankę opon co na dłuższą metę spowodowało, że zaczął tracić tempo. Pomimo tego musiał się przygotować na ostatni dzień bo walka o zwycięstwo nadal była otwarta. Hirvonen uzupełnił podium mając już ponad minutę straty do walczącej dwójki.

Latvala drugiego dnia mocno naciskał i udało mu się wyprzedzić Atkinsona w walce o czwarte miejsce. Różnica między nimi wynosiła tylko 10 sekund. Dani Sordo był szósty i tracił dystans do wyżej wymienionej dwójki. Siódmy był Petter Solberg, a ósmy Estończyk Urmo Aava w Lancerze WRC.

Najbardziej zacięty finisz w historii WRC

Ostatniego dnia byliśmy świadkami bardzo zaciętej walki o zwycięstwo. Na OS 12 Grönholm był najszybszy i odzyskał prowadzenie, jednak po OS 13 to Loeb powrócił na fotel lidera. Fin się nie poddał i na OS 17 ponownie objął prowadzenie w rajdzie z przewagą zaledwie 0.7 s. Wszystko rozstrzygnęło się na ostatnim odcinku pokazowym, gdzie Loeb był szybszy o 0.4 s od swojego rywala co nie wystarczyło aby go pokonać. Tym samym Marcus Grönholm wygrał Rajd Nowej Zelandii pokonując Loeba o zaledwie 0.3 s na dystansie całego rajdu. Była to najmniejsza różnica na mecie jeśli chodzi o walkę o zwycięstwo w historii całego WRC. Mikko Hirvonen uzupełnił podium.

Chris Atkinson ostatniego dnia pokonał Latvalę w walce o czwarte miejsce wyprzedzając Fina o 4.6 s. Reszta Top 8 pozostała bez zmian i dalej dojechali Sordo, P.Solberg i Aava.

Sezon WRC 2007. 12. Rajd Katalonii

Cały rajd rozpoczął się od krótkiej ceremonii upamiętniającej śmierć Colina McRae. 15 września 2007 r. Szkot zginął w katastrofie pilotowanego przez siebie śmigłowca.

Po pierwszym dniu na prowadzeniu znajdował się duet Citroena. Sébastien Loeb był liderem, po tym jak lepiej dobrał opony mając na uwadze deszcz w późniejszej części dnia. Dani Sordo objął prowadzenie na OS 2, lecz zapowiadane opady przeszkodziły mu w utrzymaniu tej pozycji. Ostatecznie skończył dzień na drugim miejscu 11 sekund za swoim kolegą z zespołu. Marcus Grönholm wygrał pierwszy odcinek, lecz potem nie był już w stanie dotrzymać tempa Citroenom i był trzeci 50 sekund za Loebem.

Niecałe 3 sekundy dalej na czwartym miejscu znajdował się Mikko Hirvonen. Ponownie w barwach zespołu OMV Kronos pojawił się François Duval. Belg popełnił kilka błędów ale ogólnie miał dobre tempo i wygrał jedną próbę kończąc dzień na piątym miejscu. Za nim znaleźli się P.Solberg, Latvala i Atinson.

Po drugim dniu Loeb pozostał na prowadzeniu w rajdzie. Sordo był drugi z 13 sekundami straty, lecz wiedział, że musi utrzymać swoją pozycję aby pomóc Loebowi w walce o tytuł. Trzeci Grönholm zmniejszył swoją stratę do lidera do 43 sekund, ale wiedział, że to za mało aby powalczyć o wyższą pozycję.

Hirvonen nadal był czwarty, lecz tracił już pół minuty do podium. Dalej podobnie jak po pierwszym dniu znaleźli się Duval, P.Solberg, Latvala oraz Atkinson.

Citroën dominował

Ostatniego dnia nie doszło do żadnych zmian na pozycjach w czołowej ósemce. Sébastien Loeb wygrał Rajd Katalonii i zmniejszył swoja stratę do Grönholma w mistrzostwach do 6 punktów. Dani Sordo tam samo jak w roku 2006 ukończył swój domowy rajd na drugim miejscu. Marcus Grönholm był trzeci prezentując bardzo dobre tempo, lecz straty z pierwszego dnia były nie do odrobienia.

Dalej podobnie jak w poprzednich dniach znaleźli się Hirvonen, Duval, P.Solberg, Latvala i Atkinson.

Sezon WRC 2007. 13. Rajd Korsyki

Pierwszy dzień był skrócony o jeden odcinek, po tym jak odwołano OS 1, ze względu na zbyt dużo kibiców przy drodze.

We Francji swój debiut w klasie WRC zaliczyło Suzuki. Zespół wystawił jedno SX4 WRC w ramach przygotowań i testów przed pełnym sezonem 2008. Za kierownicą auta zasiadł Francuz Nicolas Bernardi. Debiut nie poszedł po myśli zespołu bo już na OS4 w aucie pojawiły się problemy ze spadkiem mocy.

Nieudany start miał także Mikko Hirvonen, który na OS 2 w jednym z zakrętów pojechał minimalnie za szeroko i uderzył w murek urywając tylne koło. Dal Fina był to koniec marzeń o dobrym wyniku.

Na czele już tradycyjnie walczyli ze sobą Grönholm i Loeb. Fin lepiej zaczął i prowadził po pierwszej pętli, lecz Loeb nie dawał za wygraną. Francuz znacznie poprawił się pod koniec drugiej pętli i objął prowadzenie w rajdzie na OS 5. Ostatecznie jego przewaga po pierwszym dniu nad Grönholmem wynosiła 4.8 s. Podium uzupełniał Sordo, który tracił do lidera 18 sekund

Na czwartym miejscu był Duval pół minuty za podium. Dalej znajdował się Petter Solberg, który walczył o piąte miejsce z Latvalą. Po pierwszym dniu dzieliły ich tylko 3 sekundy. Na 7. i 8. miejscu znaleźli się pozostali kierowcy Subaru czyli Atkinson i Pons.

Loeb powiększył przewagę

Drugiego dnia dużego pecha miał François Duval. Pod koniec dnia Belg miał kłopoty z alternatorem w swojej Xsarze WRC, przez co na ostatnim odcinku stracił około 45 sekund i musiał się zatrzymać na drodze dojazdowej. Przez spóźnienie do parku serwisowego otrzymał karę 10 minut co spowodowało, że wycofał się z rajdu.

Loeb miał zdecydowanie najlepsze tempo i powiększył swoją przewagę nad Grönholmem do 27 sekund. Fin robił co mógł ale nie był w stanie jechać szybciej i pozostał na drugim miejscu. Ponad pół minuty za nim na trzecim miejscu był Sordo.

Po awarii Duvala na czwarte miejsce awansował Latvala, który miał tylko 7 sekund przewagi nad piątym Solbergiem. Dalej znaleźli się Atkinson i Pons, a do Top 8 awansował Kopecky w Skodzie.

Ostatniego dnia Loeb utrzymał swoje prowadzenie i po raz trzeci z rzędu wygrał Rajd Korsyki odrabiając kolejne punkty do Grönholma. Kierowca Forda dojechał na drugim miejscu 23 sekundy za swoim rywalem. Podium uzupełnił Sordo, który ostatniego dnia obrócił się na trasie ale na szczęście dla niego bez większych konsekwencji.

Latvala pojechał kolejny bardzo dobry rajd pokonując Solberga w walce o czwarte miejsce różnicą 12 sekund. Szósty był Atkinson, który stracił ponad minutę do swojego kolegi z zespołu. Kopecky ostatniego dnia awansował na siódme miejsce po tym jak Pons przebił oponę i musiał się zatrzymać na wymianę koła. Pomimo tego Hiszpan uratował jeden punkt za ósme miejsce.

Sezon WRC 2007. 14. Rajd Japonii

Pierwszego dnia Grönholm popełnił bardzo kosztowny błąd. Na jednym z zakrętów z zakrętów pojechał za szybko i wypadł z trasy na OS 4. Co prawda udało mu się wydostać i dojechać do mety ale stracił prawie minutę. Niestety uszkodzeniu uległa klatka bezpieczeństwa i musiał się wycofać z rajdu.

Pechowy dzień miał także zespół Subaru. Chris Atkinson uderzył w drzewo i kompletnie zniszczył tył swojej Imprezy, a Petter Solberg miał awarię skrzyni biegów na drodze dojazdowej.

Po pierwszym dniu najlepszy był Hirvonen, który wyprzedzał Loeba o 10 sekund i trzeciego Latvalę o 13 sekund.

Czwarty był Sordo, który tracił już 40 sekund i walczył o utrzymanie pozycji przed Henningiem Solbergiem, który był tylko 8 sekund za nim. Resztę top 8 uzupełniali Stohl, Pons i Perez Companc.

Sébastien Loeb odpadł z rajdu drugiego dnia. Na jednym z odcinków jego pilot popełnił błąd w notatkach i Francuz za szybko wszedł w zakręt. Załoga wypadła z drogi bez możliwości powrotu. To spowodowało, że kwestie tego kto zdobędzie mistrzostwo przeniosą się na ostatnie dwa rajdy.

W podobny sposób z rajdu odpadł Latvala. Fin jechał na podium, lecz miał problemy z hydrauliką w swoim Fordzie przez co tracił czas. Ostatecznie jednak podobnie jak Loeb nie wyrobił się w jednym z zakrętów i już nie wrócił na trasę.

Na pozycji lidera utrzymał się Hirvonen, który miał 38 sekund przewagi nad drugim Sordo. Henning Solberg wykorzystał błędy rywali i awansował na podium.

Na czwartym miejscu ze stratą aż 5 minut do lidera znajdował się Luis Perez Companc z zespołu Munchi’s Ford. Za nim był Mattew Wilson ze Stobarta, Manfred Stohl oraz jego kolega z zespołu Federico Villagra. Top 8 uzupełniał Japończyk Katsuhiko Taguchi, jadący N-grupowym Lancerem.

Hirvonen wykorzystał błędy faworytów

Ostatniego dnia nie doszło do większych zmian. Mikko Hirvonen utrzymał swoją przewagę i wygrał Rajd Japonii, który był jego drugą wygraną w sezonie. Podium uzupełnili Dani Sordo i Henning Solberg, który zdobył swoje drugie podium w sezonie.

Matthew Wilson pokonał Luisa Pereza Companca w walce o czwarte miejsce. Dla obu zawodników były to życiowe wyniki w ich startach w WRC. Dalej podobnie jak po sobocie znaleźli się Stohl, Villagra i Taguchi.

Sezon WRC 2007. 15. Rajd Irlandii

Irlandia była nowym rajdem w kalendarzu i nikt nie wiedział czego dokładnie się tutaj spodziewać.

Już pierwszego dnia doszło do ciekawych rozstrzygnięć. Grönholm na OS 4 nie wyhamował przed jednym z zakrętów i z dużą prędkością uderzył w betonowy murek lewą stroną auta. Uderzenie było na tyle poważne, że załoga została przetransportowana do szpitala na badania kontrolne. Po pewnym czasie otrzymano informacje, że z zawodnikami wszystko ok.

Wielu innych kierowców także popełniało błędy na śliskich Irlandzkich asfaltach. Z trasy pierwszego dnia wypadli m.in: Henning Solberg, Xsavier Pons czy Chris Atkinson.

Sébastien Loeb prowadził po pierwszym etapie, lecz nie przyszło mu to łatwo. Już na samym początku rajdu uszkodził tylny amortyzator, z którym musiał przejechać trzy odcinki. Dodatkowo zdarzały mu się drobne błędy, lecz ostatecznie to on został liderem. Dani Sordo był drugi i tracił do swojego kolegi z zespołu 11 sekund.

Dość niespodziewanie podium uzupełniał Jari-Matti Latvala. Fin miał bardzo dobre tempo i wyprzedzał czwartego Hirvonena w walce o podium różnicą 24 sekund. Na piątym miejscu był Petter Solberg w ostatnim fabrycznym Subaru, które jeszcze liczyło się w walce o punkty. Szósty był Guy Wilks w prywatnej Imprezie WRC 05. Top 8 uzupełnili Stohl i Wilson.

Loeb odjeżdżał rywalom, rewelacyjny Latvala

Drugiego dnia na czele nadal znajdował się duet Citroëna. Loeb powiększył swoją przewagę nad Sordo do prawie minuty. Hiszpan na jednym z odcinków utknął na poboczu i stracił przez to prawie pół minuty. Latvala utrzymał się na podium pomimo wypadnięcia z trasy na OS 14, co kosztowało go 26 sekund.

Hirvonen był czwarty 28 sekund za podium. Kierowcy Forda bardziej zależało na dowiezieniu minimum 3 punktów do mety, bo tyle było potrzebne aby Ford wygrał klasyfikację producentów. Petter Solberg miał dobry dzień i był piąty zbliżając się na 15 sekund do czwartego miejsca.

Guy Wilks utrzymał się na szóstym miejscu. Po odpadnięciu Stohla na siódme awansował Wilson, a do Top 8 wszedł Gareth MacHale w prywatnym Focusie WRC.

Ostatniego dnia nie doszło do żadnych zmian w klasyfikacji. Sébastien Loeb wygrał Rajd Irlandii i powrócił na fotel lidera mistrzostw. Francuz jechał na ostatni rajd sezonu z przewagą 6 punktów nad Grönholmem. Dani Sordo był drugi, dzięki czemu Citroën zdobył trzeci dublet w sezonie. Jari-Matti Latvala dojechał na trzecim miejscu zdobywając swoje pierwsze podium w karierze.

Mikko Hirvonen był czwarty i ten wynik wystarczył aby Ford drugi rok z rzędu sięgnął po mistrzostwo w klasyfikacji konstruktorów.

Na kolejnych pozycjach znaleźli się: P.Solberg, Wilks, Wilson i MacHale.

Sezon WRC 2007. 16. Rajd Wielkiej Brytanii

Dużego pecha mieli kierowcy Stobarta. Zarówno u H.Solberga jak i Latvali wystąpił problem z parującymi szybami i stracili bardzo dużo czasu pod koniec dnia, gdy odcinki były rozgrywane po zmroku.

Pierwszy dzień został zdominowany przez Mikko Hirvonena. Fin wygrał 5 z 6 odcinków i prowadził z przewagą 40 sekund nad Grönholmem. Podium uzupełniał Loeb, który tracił do lidera już prawie minutę, lecz wiedział, że ta pozycja wystarczy mu do wygrania kolejnego tytułu.

Czwarty był Petter Solberg a za nim znaleźli się Sordo, Wilson, Atkinson i Stohl.

Po drugim dniu Hirvonen nadal pozostawał na prowadzeniu. Jego przewaga stopniała minimalnie do 35 sekund. Grönholm był drugi i wiedział, że nawet pokonanie swojego kolegi z zespołu nie zapewni mu wystarczającej ilości punktów na zapewnienie sobie tytułu jeżeli Loeb dojedzie za nim. Francuz trzymał się na bezpiecznym trzecim miejscu nie podejmując zbytniego ryzyka aby walczyć z kierowcami Forda.

Czwarty Petter Solberg tracił do podium już ponad minutę. Piąty był Sordo, a o szóste miejsce walczyli Atkinson i Wilson. Po dwóch dniach górą był Australijczyk, który wyprzedzał swojego rywala o 7 sekund. Stohl uzupełnił Top 8.

Dublet dla Forda, czwarty tytuł dla Loeba

Ostatniego dnia nie doszło do większych zmian i cały rajd należał do kierowców Forda. Mikko Hirvonen utrzymał się na prowadzeniu, pomimo błędu na ostatnim odcinku i wygrał Rajd Wielkiej Brytanii. Marcus Grönholm, dla którego był to ostatni rajd w karierze zakończył go na drugim miejscu 15 sekund za swoim kolegą z zespołu.

Sébastien Loeb podobnie jak w poprzednich dniach utrzymał swoje trzecie miejsce i sięgnął po czwarty tytuł mistrza świata z rzędu ostatecznie pokonując Grönholma o 4 punkty.

Petter Solberg zakończył rajd na czwartym miejscu, co razem z punktami Atkinsona zapewniło Subaru trzecie miejsce w klasyfikacji zespołów. Dani Sordo starał się nawiązać walkę z Norwegiem, lecz ostatecznie musiał zadowolić się piątym miejscem. Matthew Wilson ostatniego dnia pokonał Chrisa Atkinsona w walce o szóstą pozycję i trzeci raz z rzędu zdobył punkty. Ósemkę uzupełnił Manfred Stohl, dla którego był to ostatni rajd w aucie WRC.

Sezon WRC 2007. Podsumowanie

Kierowcy – podium

1. Sébastien Loeb – Francuz sięgnął po swój czwarty tytuł z rzędu, lecz nie przyszedł mu on łatwo. Po pierwszej połowie sezonu tracił 9 punktów do Grönholma, który był bardziej regularny. Loeb stracił cenne punkty po błędach w Norwegii i Sardynii. Po rajdzie Finlandii miał już 13 punktów straty do lidera, lecz przed nim były aż 4 asfaltowe rajdy i wszystkie wygrał. Wykorzystał błąd Grönholma w Irlandii, gdzie odniósł swoje ósme zwycięstwo w sezonie i powrócił na fotel lidera. W ostatnim rajdzie kontrolował swoją przewagę w mistrzostwach i dojechał na trzecim miejscu, które w zupełności mu wystarczyło do zdobycia kolejnego tytułu.

2. Marcus Grönholm– Fin miał bardzo dobry sezon i niewiele mu zabrakło aby pokonać Loeba. Pierwsza połowa sezonu była praktycznie bezbłędna, a po domowym Rajdzie Finlandii miał już 13 punktów przewagi w mistrzostwach. Błędy w Japonii i Irlandii, których nie ukończył spowodowały, że został wyprzedzony przez Loeba. O ile w Japonii odpadli zarówno Grönholmi Loeb o tyle w Irlandii Francuz zgarnął 10 punktów przy zerowym dorobku Fina. To spowodowało, że przed ostatnim rajdem tracił do Francuza 6 punktów. Ostatecznie mistrzostwa ukończył na drugim miejscu ze stratą 4 punktów do Loeba. Po sezonie 2007 Grönholm zakończył karierę.

3. Mikko Hirvonen – był  jedynym kierowcą, który realnie potrafił nawiązać walkę z wyżej wymienioną dwójką. Fin odniósł 3 zwycięstwa w Norwegii, Japonii i Wielkiej Brytanii pokazując, że jest w stanie walczyć z najlepszymi. Poza wygranymi jeszcze 7 razy stawał na innych stopniach podium. Po odejściu Grönholma w sezonie 2008 to właśnie on został nowym liderem Forda.

Miejsca 4-6

4. Dani Sordo – Hiszpan zaliczył dobry sezon 7 razy stając na podium. Co prawda stracił ponad 30 punktów do podium mistrzostw ale należy pamiętać, że sporo punktów mu uciekło przez awarie auta. Najlepsze wyniki Sordo osiągał na asfalcie. Był drugi w Monte Carlo, Hiszpanii i Irlandii. Na tym samym miejscu ukończył także Japonię po tym jak stawka się wykruszyła. W kolejnym sezonie Hiszpan pozostał w Citroënie.

5. Petter Solberg – kolejny słaby rok dla Norwega. Jego najlepszym wynikiem było drugie miejsce w Portugalii, które tak naprawdę zostało mu podarowane po tym jak ukarano zespół Forda. Jeżeli chodzi o najlepszy wynik zdobyty własnymi osiągami to było to 3 miejsce w Argentynie i to były jedyne podia dla Solberga i Subaru w tym sezonie. Norweg przez większość sezonu kończył rajdy na pozycjach od 4 do 7 co pozwoliło mu na ukończenie mistrzostw za duetami Forda i Citroëna.

6. Henning Solberg –  Starszy z braci Solbergów zaliczył pełny sezon w zespole Stobarta. Najlepszymi jego wynikami były trzecie miejsca w domowej Norwegii oraz w Japonii. Poza tym jeszcze pięciokrotnie punktował głównie w pierwszej połowie sezonu. Henning najgorzej radził sobie na asfalcie, gdzie nie zdobył ani jednego punktu. Jego najmocniejszymi stronami były jazda po szutrze i śniegu. W kolejnym sezonie Henning zaliczył niepełny sezon starów pozostając za kierownicą Focusa WRC.

Miejsca 7-10

7. Chris Atkinson – Australijczyk tym razem nie zdobył żadnego podium, ale 10 razy udało mu się punktować. Jego najlepszymi wynikami były czwarte miejsca w Monte Carlo, Finlandii i Nowej Zelandii. Chris miał potencjał na więcej ale dość mocno ograniczały go możliwości jego samochodu. Sam zawodnik także nie ustrzegł się kilku błędów. W kolejnym roku pozostał w Subaru.

8. Jari-Matti Latvala – zdecydowanie najbardziej pozytywne zaskoczenie sezonu 2007. Młody 22-letni wówczas Fin imponował tempem i w niektórych rajdach potrafił walczyć z najlepszymi i wygrywać odcinki. Jego najlepszym wynikiem było 3 miejsce w Irlandii. Poza tym skończył tuz za podium w Argentynie i Francji. To pokazywało, że Latvala potrafi być szybki na każdym rodzaju nawierzchni. Na sezon 2008 awansował do fabrycznego zespołu Forda w miejsce odchodzącego Grönholma.

9. Manfred Stohl – po bardzo udanym sezonie 2006, gdzie Austriak ukończył go na 4 miejscu tym razem sezon WRC 2007 poszedł mu znacznie słabiej. Jego najlepszymi wynikami były szóste miejsca w Meksyku i Japonii. Widać było, że Xsara WRC już coraz bardziej ustępuje nowszym konstrukcjom i nie było szans na nawiązanie walki z fabrycznymi zespołami. Do tego Stohl popełnił kilka dużych błędów, które także pozbawiły go punktów. Był to ostatni sezon w WRC zarówno dla Austriaka jak i zespołu OMV.

10. François Duval – Belg pojawił się w tym sezonie tylko w 4 rajdach. W Grecji za kierownicą Fabii WRC oraz na asfaltach w Niemczech, Hiszpanii i Francji za kierownicą Xsary WRC z zespołu OMV. Jego najlepszym wynikiem było drugie miejsce w Rajdzie Niemiec, gdzie po pierwszym dniu nawet był liderem. Poza tym zdobył jeszcze punkty w Hiszpanii za piąte miejsce. Podobny wynik mógł osiągnąć na Korsyce ale tam wyeliminowała go awaria auta. W kolejnym roku Duval zaliczył więcej rajdów już za sterami Focusa WRC.

Pozycja	Kierowca	Zespół	Punkty
1.	Sébastien Loeb	Citroën Total World Rally Team	116
2.	Marcus Grönholm	BP Ford World Rally Team	112
3.	Mikko Hirvonen	BP Ford World Rally Team	99
4.	Dani Sordo	Citroën Total World Rally Team	65
5.	Petter Solberg	Subaru World Rally Team	47
6.	Henning Solberg	Stobart VK M-Sport Ford Rally Team	34
7.	Chris Atkinson	Subaru World Rally Team	31
8.	Jari-Matti Latvala	Stobart VK M-Sport Ford Rally Team	30
9.	Manfred Stohl	OMV Kronos Citroën World Rally Team	13
10.	François Duval	OMV Kronos Citroën World Rally Team	12

Zespoły – podium

1. BP Ford World Rally Team – Ford miał zdecydowanie najlepszy duet kierowców i po raz drugi z rzędu zapewnili sobie tytuł w klasyfikacji zespołów. Poza Portugalią i Irlandią w każdym rajdzie mieli co najmniej jednego zawodnika na podium. Grönholm i Hirvonen zapewnili im 8 wygranych rajdów i 4 dublety, dzięki czemu już na jeden rajd przed końcem sezonu mogli świętować tytuł. Kolejny rok zapowiadał się dla nich trudniej po tym jak zabrakło Grönholma, co stawiało duże wyzwanie przed zastępującym go Latvalą.

2. Citroën Total World Rally Team – powrót zespołu fabrycznego i debiut nowego C4 WRC zdecydowanie można zaliczyć do udanych, pomimo że nie pokonali Forda. Sébastien Loeb wygrał w tym sezonie 8 rajdów i sięgnął po swój czwarty tytuł mistrza świata. Dani Sordo także spisywał się dobrze i zespół wywalczył 3 dublety. Auto było szybkie na każdym rodzaju nawierzchni, co było dobrym prognostykiem na kolejne lata.

3. Subaru World Rally Team –  Japończycy zdecydowanie odstawali tempem od swoich fabrycznych rywali. Samo to, że zamiast walczyć z Citroënem i Fordem to musieli bronić trzeciego miejsca przed prywatnym zespołem Stobarta i ostatecznie im się to udało dopiero w ostatnim rajdzie sezonu. Debiut nowej Imprezy WRC podczas rajdu Meksyku nie przyniósł oczekiwanego postępu. O ile auto już mniej się psuło to po prostu brakowało mu tempa. Nie pomogła nawet zmiana opon z Pirelli na BF Goodrich, z których korzystała reszta rywali. Brak wygranych i tylko dwa podia to bardzo mizerny wynik jak na zespół fabryczny z tak dużym doświadczeniem w rajdach. Nadzieja „niebieskich” skupiała się już na sezonie 2008, kiedy to miała zadebiutować nowa Impreza WRC oparta tym razem na nowym modelu drogowym w wersji hatchback.

Reszta stawki

4. Stobart VK M-Sport Ford – prywatny zespół korzystający w zeszłorocznych Focusów WRC otarł się o podium w klasyfikacji generalnej przegrywając z Subaru w ostatniej rundzie, po tym jak zawodnicy mieli kłopoty z parującymi szybami. Latvala i Solberg regularnie dowozili punkty w każdym z 16 rajdów po drodze zdobywając 3 podia. W kolejnym roku w barwach zespołu pojawiło się więcej kierowców i byli to m.in. Galli, Duval czy Wilson, który tym razem został nominowany do zdobywania punktów dla zespołu.

5. OMV Kronos – zdobyli prawie połowę mniej punktów niż Stobart. Stohl zaliczył średni sezon, a ich jedynym naprawdę dobrym wynikiem było 2 miejsce Duvala w Niemczech. Xsara WRC już za bardzo odstawała od konkurencji i po tym roku zespół OMV zakończył swoje starty w WRC.

6. Munchi’s Ford World Rally Team – Ze spół bez większej historii. Tylko trzykrotnie zdobywali punkty do klasyfikacji zespołów i było to w Grecji, Finlandii i Japonii. Ten ostatni rajd poszedł im najlepiej bo Perez Companc był piąty w rajdzie, a Villagra siódmy. W kolejnym roku na kilka rajdów do ich składu dołączył Henning Solberg.

Pozycja	Zespół	Punkty
1.	BP Ford World Rally Team	212
2.	Citroën Total World Rally Team	183
3.	Subaru World Rally Team	87
4.	Stobart VK M-Sport Ford Rally Team	81
5.	OMV Kronos Citroën World Rally Team	45
6.	Munchi's Ford World Rally Team	14

Sezon WRC 2007. Zakończenie

Sezon WRC 2007 upłynął głównie pod znakiem walki Loeba i Grönholma, którzy walczyli ze sobą do ostatniego rajdu i dostarczyli nam dobrego spektaklu na przestrzeni całego sezonu. Spory progres zaliczył także Hirvonen, który jako jedyny poza wyżej wymienioną dwójką był w stanie wygrywać rajdy. Sporym pozytywnym zaskoczeniem był także Latvala, który od kolejnego roku awansował do fabrycznego zespołu Forda. Rozczarowaniem po raz kolejny było Subaru, które nie było w stanie nawiązać walki z Citroenem i Fordem.

Sezon 2008 zapowiadał się interesująco. Subaru przygotowywało zupełnie nową Imprezę WRC,a do stawki dołączył kolejny zespół fabryczny w postaci Suzuki. Ford miał odświeżony skład, a Citroën postawił na sprawdzony duet z roku 2007. Jak wyglądała rywalizacja w sezonie  2008? O tym dowiecie się z kolejnej części historii rajdów.