Długo wyczekiwane mistrzostwa S5000 doczekały się w końcu swojej inauguracji. Seria nawiązująca do popularnych w latach 70. wyścigów Formuły 5000 rywalizowała w poprzedni weekend na torze Sandown Raceway. Potężne silniki, nietuzinkowy format weekendu, pojedynki koło w koło i… jazda za samochodem bezpieczeństwa – tak w skrócie można opisać pierwszą rundę zawodów i jedno jest pewne – Formuła S5000 dostarczyła emocji.
Osoby zainteresowane dokładnym przebiegiem rywalizacji mogą obejrzeć kwalifikacje, wyścigi kwalifikacyjne oraz wyścig główny na kanale motorsport.com – link
Sandown Raceway
Tor Sandown Raceway znajduje się 25 km na południowy wschód od Melbourne. Obiekt ma 3,104 km długości i składa się z 13 zakrętów. Tor został wybudowany wokół trasy przeznaczonej do wyścigów konnych, a jego otwarcie nastąpiło 11 marca 1962 roku. Obiekt szybko zajął ważne miejsce w świecie australijskiego motosportu. Sześciokrotnie rozgrywano na nim Grand Prix Australii, stanowiące wówczas rundę Tasman Series, a później Australijskiej Formuły 1. Triumfy w tym wyścigu odnosili tacy kierowcy jak: Jack Brabham, Jim Clark, Graham McRae i John Goss.
Od 1964 roku na Sandown organizowany jest wyścig długodystansowy znany obecnie jako Sandown 500. W 2003 r. zawody znalazły się w kalendarzu mistrzostw Supercars, które niestety w przyszłym roku zastąpią 500 km wyścig dwoma sprintami na dystansie 200 km.
Tor Sandown Raceway dwukrotnie gościł finał sezonu World Endurance Championship. W 1984 roku wyścig Sandown 1000 wygrali Stefan Bellof i Derek Bell, a w 1988 w zawodach 360 km of Sandown Park triumfowali Jean-Louis Schlesser i Jochen Mass. Od 1964 roku na Sandown Raceway rozgrywano mistrzostwa Tasman Series, w których od 1970 r. uczestniczyły bolidy Formuły 5000. Po upadku serii po sezonie 1974 tor gościł Australijską Formułę 1, a później historyczne wyścigi bolidów Formuły 5000. W ten weekend był natomiast gospodarzem nowo utworzonych mistrzostw Formuły S5000.
Lista startowa
Nowe mistrzostwa wzbudziły spore zainteresowanie w świecie australijskiego motosportu. Swój start zadeklarował m.in. Matthew Brabham, mistrz U.S. F2000 National Championship, Pro Mazda Championship oraz Stadium Super Trucks. Wnuk Jacka Brabhama zaliczył także start w Indianapolis 500, dojeżdżając do mety na 22. miejscu.
Zawody przyciągnęły również Willa Browna. Młody Australijczyk ma na koncie zwycięstwo w australijskiej Formule 4 oraz australijskich mistrzostwach Toyota 86 Racing Series, a w tym roku zapewnił sobie tytuł australijskiej serii TCR na jedną rundę przed końcem. Zawody S5000 przyciągnęły także jego rywala z samochodów turystycznych, Johna Martina. Zawodnik wygrał w 2011 roku Formułę Superleague, uczestniczył także w wyścigach długodystansowych, kończąc sezon WEC na trzecim miejscu w klasie LMP2 w 2013 roku.
Na liście startowej znalazł się również Alex Davison, mistrz Australian Carrera Cup Championship, dwukrotny uczestnik 24-godzinnego wyścigu Le Mans. Kolejny uczestnik – James Golding to kierowca startujący na co dzień w serii Supercars, gdzie jego najlepszym wynikiem było ósme miejsce na Bathurst. Warto zwrócić uwagę także na Tima Macrowa, który dwukrotnie wygrał australijskie mistrzostwa Formuły 3.
Najbardziej utytułowanym zawodnikiem na starcie był jednak pochodzący z Brazylii Rubens Barrichello. 47-latek dwukrotnie został wicemistrzem Formuły 1, wygrał 11 wyścigów Grand Prix, 68 razy stawał na podium, zaliczył 322 startów w Formule 1. Po zakończeniu kariery w królowej motosportu próbował swoich sił w IndyCar zajmując 11. miejsce w Indianapolis, lecz po roku zdecydował się na starty w Stock Car Brasil, gdzie w 2014 r. wywalczył tytuł mistrzowski.
Format zawodów
Organizatorzy mistrzostw zdecydowali się na niecodzienny format weekendu, który ma zapewnić ciekawe wyścigi pełne emocjonujących pojedynków. Rywalizacja rozpoczyna się w kwalifikacjach, gdzie o kolejności startowej do wyścigu głównego decydują wyścigi kwalifikacyjne.
Zawodnicy sami wybierają pozycje startowe do pierwszego wyścigu (zaczynając od najszybszego w czasówce kierowcy). Muszą jednak pamiętać, że w drugim wyścigu 75% stawki (w tym przypadku 10 z 13 zawodników) wystartuje w odwrotnej kolejności. Oznacza to, że kierowca, który wybrał start z pierwszego pola, do drugiego wyścigu wyruszy z 10. pozycji. Za obydwa wyścigi kwalifikacyjne zawodnicy otrzymują punkty, a ten, kto uzbiera ich najwięcej, rusza do głównego wyścigu z pole position.
Kwalifikacje
W kwalifikacjach najszybszy był John Martin, lecz drugi w czasówce Timothy Macrow stracił do niego zaledwie 0,013 sekundy. Drugą linię utworzyli Rubens Barichello i Ricky Capo. Piąty czas wykręcił James Golding, szósty był Mathew Brabham, który stracił do zdobywcy pole position niemal sekundę. Kolejne lokaty zajęli Alex Davison i Will Brown. Czołową dziesiątkę uzupełnili Tim Berryan i Barton Mawer tracąc już 2,3 sekundy do Martina.
I wyścig kwalifikacyjny
Pierwsza trójka kwalifikacji, Martin, Macrow i Barichello wybrała kolejną pierwszą, drugą i trzecią pozycję startową. Czwarty Capo zdecydował się ruszać z szóstego pola, a przed nim znaleźli się Golding i Mawer. Siódmą pozycję startową wybrał Davison, ósmą Beryan, a dziewiątą Brabham.
Na starcie Macrow objął prowadzenie, natomiast Barichello stracił dwie pozycje, po czym wypadł na asfaltowe pobocze w pierwszym zakręcie i spadł w środek stawki. Na drugim okrążeniu Martin zaatakował pierwszą pozycję, lecz popełnił niewielki błąd, który wykorzystał Golding podążający tuż za jego tylnym skrzydłem. 2 okrążenia potem Martin powrócił na drugą lokatę. Golding był trzeci, a Brabham czwarty. Kolejność ta nie zmieniła się już do mety, choć John Martin znacznie się zbliżył pod koniec wyścigu do Timothy’ego Macrowa. Barichello po kilku zaciętych pojedynkach ukończył zmagania na siódmej lokacie. Przed nim znaleźli się Brown i Davison.
II wyścig kwalifikacyjny
Po odwróceniu kolejności startowej z pierwszego wyścigu pierwsze pola startowe zajęli Brawn, Brabham, Berryan, Davison, Capo i Mawer. Brawn zaliczył jednak słaby start i spadł na szóstą lokatę, a na prowadzenie wysunął się Brabham. Tuż za nim znaleźli się Golding i Macrow. Czołowa trójka szybko oddaliła się od czwartego Capo, który na 4. okrążeniu wpadł w poślizg i spadł na koniec stawki. Na piątym kółku Mathew Brabham zablokował koła na hamowaniu i wpadł z toru, a uderzenie w barierę zmusiło go do zakończenia udziału w wyścigu.
Golding objął prowadzenie, musiał jednak cały czas bronić się przed Macrowem. Nieco z tyłu podążała zwarta grupa, którą utworzyli Davison, Martin, Brown i Barichello. Na półmetku wyścigu Martin uporał się z Davisonem. Nieco później Barichello wyprzedził Browna. Pod koniec rywalizacji sytuacja nieco się ustabilizowała i James Golding wygrał wyścig, choć jego przewaga nad Timothym Macrowem wyniosła zaledwie 0,46 s. Podium uzupełnił John Martin, a za nim znaleźli się Davison, Barichello i Brawn.
Wyścig główny
Fot. S5000 / Podium pierwszego wyścigu Formuły S5000
Po zsumowaniu punktów zdobytych przez zawodników w wyścigach kwalifikacyjnych ustalona została kolejność startowa. Najwięcej „oczek” zdobył Timothy Macrow i to on rozpoczynał rywalizację z pole position. Obok niego ustawił się John Martin. Drugą linię utworzyli James Golding i Rubens Barrichello, a trzecią Alex Davison i Will Brown. Mathew Brabham, który nie ukończył drugiego wyścigu kwalifikacyjnego, rozpoczynał rywalizację dopiero z 10. pozycji.
Na starcie Macrow utrzymał prowadzenie, natomiast Martin kiepsko ruszył z miejsca i spadł na czwartą lokatę. Jeszcze w trakcie pierwszego okrążenia Will Brown wyprzedził Alexa Davisona i znalazł się na piątym miejscu. Brabham zdołał natomiast przebić się na siódme miejsce. Pod koniec ostatniego okrążenia z toru wypadł Ricky Capo, a sędziowie ogłosili neutralizację w celu usunięcia jego bolidu z toru.
Wyścig wznowiono na szóstym okrążeniu. Stawce przewodził Timothy Macrow, lecz podczas restartu na dojeździe do pierwszego zakrętu zblokował koła, obrócił bolid i wypadł na pobocze. Chwilę później z toru wypadł także Mawer i ponownie wrócił samochód bezpieczeństwa. Okres żółtych flag trwał do dziewiątego kółka. Zawodnicy nie przejechali jednak nawet pełnego okrążenia pod zielonymi flagami.
Alex Davison po kontakcie z Mathew Brabhamem wypadł z toru i uderzył w barierę. Kierowca nie odniósł obrażeń, jednak uszkodzenia bandy były na tyle duże, że wkrótce po ogłoszeniu neutralizacji zdecydowano się zakończyć wyścig. Zwycięstwo odniósł James Golding, kończąc zmagania bezpośrednio przed Rubensem Barrichello i Johnem Martinem. W pierwszej piątce znaleźli się także Will Brown i Mathew Brabham. Obfitujący w wypadki i neutralizacje wyścig zakończył emocjonujący inauguracyjny weekend Formuły S5000 na torze Sandown.
Kolejna runda
Gdy nad torem powiewa flaga w czarno-białą szachownicę, zawodnicy zaczynają powoli myśleć już o kolejnej rundzie. Następny wyścig odbędzie się 17 listopada, S5000 będzie serią towarzyszącą TCR Australia. Tym razem areną zmagań będzie The Bend Motorsport Park znajdujący się 100 km od znanej większości kibiców Adelajdy.
Wyścigi możecie śledzić za pośrednictwem oficjalnego streama na stronie internetowej S5000 oraz na Facebooku.
