W tym tygodniu rozpoczął się pierwszy pełny sezon S5000. Po udanej inauguracji w 2019 roku, gdy odbyły się dwie rundy pokazowe, w zeszłym roku czekał nas pewien przestój. Wszystko to za sprawą pandemii koronawirusa. Gdy odwołano GP Australii, anulowano również wszystkie serie towarzyszące na Albert Park. Pierwsza runda sezonu S5000 nie doszła do skutku, a ostatecznie w ogóle nie udało się rozpocząć sezonu. Chociaż rozegrano wtedy kwalifikacje i treningi. W tym roku jest już jednak zupełnie inaczej. Przybliżymy wam teraz kulisy rywalizacji – poniedziałkowej i wtorkowej – podczas inauguracyjnej rundy, którą wygrał Thomas Randle.
Symmons Plains Raceway
Pierwsza runda tegorocznego sezonu Formuły S5000 odbyła się na torze Symmons Plains Raceway. Obiekt wybudowany został w marcu 1960 roku w pobliżu toru Longford, który w dawnych czasach przyciągał wielu czołowych kierowców Formuły 1. W 2004 roku dokonano modernizacji toru, która obejmowała przeniesienie prostej startowej.
Tor Symmons Plains liczy sobie 2 410 metrów długości i ma siedem zakrętów. Najsłynniejszym z nich jest Brambles Harpin – ostry nawrót, który wieńczył dawną prostą startową. Obiekt jest dosyć wymagający dla hamulców, a wyprofilowane zakręty mają ułatwić zawodnikom wyprzedzanie.
Zawodnicy
Ze względu na obowiązujące w Australii surowe restrykcje związane z pandemią koronawirusa stawka rundy na Symmons Plains była bardzo okrojona. Na starcie ujrzeliśmy zaledwie 11 bolidów, w których zasiadali zawodnicy z Australii.
Fani Formuły S5000 z pewnością kojarzą Thomasa Randle’a. Australijczyk wystąpił w pokazowych wyścigach w 2019 roku, a także rywalizuje w juniorskiej serii Supercars – Super 2. Kierowca ma za sobą wyjątkowo ciężki rok. Na początku 2020 roku stwierdzono u niego raka jądra. Zawodnik dwukrotnie poddawany był chemioterapii, lecz szczęśliwie powrócił do ścigania.
Innym kierowcą startującym na co dzień w V8 Supercars, jednakże już w głównej serii, jest James Golding. Australijczyk zadebiutował w tych wyścigach w 2016 roku, a jego najlepszym dotychczasowym rezultatem jest 4. miejsce na torze Sandown. W ślady za swoim rywalem z V8 Supercars poszedł Zane Goddard. Kierowca w zeszłym roku debiutował w australijskich serii samochodów V8, w tym jedzie pierwszy wyścig w S5000.
Fot. S5000 / James Golding ma największe doświadczenie w serii V8 Supercars wśród uczestników Formuły S5000
W wyścigach pokazowych w 2019 roku nieźle spisywał się Tim Macrow. 36-latek ma za sobą starty w australijskiej Formule 3 i Porsche Supercup. Na torze nie będzie miał jednak łatwego zadania, a jednym z jego rywali był Joey Mawson. Australijczyk w 2018 roku rywalizował w GP3, gdzie dwukrotnie stawał na podium (drugie wyścigi na Paul Ricard, Soczi) i zajął 13. miejsce w klasyfikacji generalnej.
Przebieg rywalizacji. Thomas Randle pokazywał tempo od początku
Kwalifikacje
Kwalifikacje padły łupem Thomasa Randle’a. Tuż obok niego na polach startowych ustawił się jego kolega z ekipy Alabar/Form 700 BRM – Joey Mawson. Drugi rząd zapełnili James Golding i Nathan Herne. W trzeciej linii znaleźli się Ricky Capo i Luis Leeds.
Pierwszy wyścig kwalifikacyjny
W pierwszym wyścigu wygrał Joey Mawson, który wykonał doskonały start i już na pierwszym okrążeniu objął prowadzenie. Thomas Randle postanowił nie ułatwiać mu jednak zadania i przez cały wyścig podążał w odstępie niecałej sekundy za swoim rywalem. Kierowca próbował nawet przypuszczać ataki, lecz te okazywały się bezskuteczne. Mawson wygrał wyścig, Randle był drugi, a trzeci James Golding. Jedynym zawodnikiem, który nie dotarł do mety, był Nathan Herne. Kierowca stoczył na starcie pojedynek z Goldingiem o trzecie miejsce, lecz już na drugim okrążeniu wypadł z toru i zakończył swój wyścig w żwirowej pułapce. Na tor wypuszczono wówczas samochód bezpieczeństwa.
Drugi wyścig kwalifikacyjny
Pozycje do drugiego wyścigu ponownie ustalono na podstawie kwalifikacji, jednakże kolejność pierwszej ósemki została odwrócona. W ten sposób pole position zyskał Cooper Webster, lecz już na starcie wyprzedzili go Tim Macrow i Luis Leeds. Wkrótce Webster stracił kolejne pozycje. Na trzeciej pozycji znalazł się Herne, na czwartej Mawson, na piątej Golding. Zwycięzca pierwszego wyścigu musiał mocno się natrudzić by utrzymać Goldinga za swoimi plecami. Między zawodnikami doszło nawet do kontaktu w nawrocie.
Mawson musiał bronić się zaledwie przez 14 z 25 zaplanowanych okrążeń. Wówczas to Tommy Smith wpadł w poślizg i uderzył w ścianę urywając lewe, tylne koło. Na tor wyjechał samochód bezpieczeństwa. Rozbitego pojazdu nie udało się jednak uprzątnąć przed końcem rywalizacji. Wyścig wygrał Tim Macrow, drugi był Luis Leeds, trzeci Nathan Herne.
Wyścig główny
Kolejność startowa do wyścigu głównego została ustalona na podstawie punktów zdobytych przez zawodników podczas wyścigów kwalifikacyjnych. Najwięcej oczek zdobyli Mawson i Randle tworząc pierwszy rząd. Za nimi ustawili się Macrow i Golding, a trzecią parę utworzyli Leeds i Capo.
Początek wyścigu nie ułożył się zbyt pomyślnie dla zdobywcy pierwszego pola. Joey Mawson przegrał start z Thomasem Randle’m, a następnie został wyprzedzony także przez Tima Macrowa. Ten początkowo przymierzał się do ataku na pierwszą pozycję, lecz zblokowane przed nawrotem koła pogrzebały jego szanse na pokonanie Randle’a.
Pod koniec wyścigu Mawson musiał częściej patrzeć w lusterka ze względu na zbliżającego się Jamesa Goldinga. Walczący o najniższy stopień podium Golding popełnił jednak błąd. Kierowca zbyt późno zahamował na dojeździe do nawrotu i wjechał w tył bolidu Mawsona. Obydwaj zawodnicy wypadli z toru, co wykorzystał Nathan Herne awansując na trzecie miejsce. Mawson powrócił na tor na czwartym miejscu, a Golding utknął w żwirowej pułapce. Ostatecznie zwycięzcą zawodów został Thomas Randle, drugi dojechał Tim Macrow, trzeci Nathan Herne.
Najlepszy kierowca: Thomas Randle
Najlepszym kierowcą całego weekendu był zdecydowanie Thomas Randle. Australijczyk był najszybszy podczas sesji kwalifikacyjnej, zajął drugie miejsce w pierwszym wyścigu kwalifikacyjnym, a wyścig główny zakończył na pierwszym miejscu. Zawodnik udowodnił, że należy do ścisłej czołówki tej serii.
Fot. S5000 / Thomas Randle
Największy przegrany: James Golding
Największym przegranym rundy na Tasmanii jest z pewnością James Golding. Kierowca był o włos od zdobycia podium, jadący przed nim Mawson miał wyraźnie słabsze tempo. Jednakże niewielki błąd Goldinga nie tylko pogrzebał szanse na podium, ale w ogóle uniemożliwił mu dotarcie do linii mety. Golding udowodnił podczas pokazowych zawodów sprzed dwu laty, że należy do ścisłej czołówki tej serii. Zawodnik wygrał rundę na Sandown, gdzie musiał mierzyć się m.in. z Rubensem Barichello. Tym razem jednak musi być rozczarowany ze swojego rezultatu i niewielkiej zdobyczy punktowej.
Klasyfikacja generalna: Thomas Randle przed szansą na tytuł
Liderem tabeli po pierwszej rundzie jest zwycięzca wyścigu głównego, Thomas Randle. Australijczyk wywalczył 115 punktów, o 11 więcej od Tima Macrowa i 18 od Joeya Mawsona. Kolejne lokaty zajmują Luis Leeds, Nathan Herne i Ricky Capo.
Gdzie oglądać wyścigi S5000?
Wyścigi Formuły S5000 relacjonowane są na internetowym kanale Formuły S5000 na portalu motorsport.com. Można na nim obejrzeć zawody na żywo, a także retransmisję wyścigu w dowolnej porze z anglojęzycznym komentarzem. Wystarczy kliknąć w poniższy link.
Następna runda. Thomas Randle i spółka udadzą się do Phillip Island
Za nami pierwsza runda składającego się z czterech imprez sezonu australijskiej Serii S5000. Kolejne zawody odbędą się w dniach 19-21 luty na australijskim torze Phillip Island Grand Prix.
