Rok 2008 był przełomowym momentem w historii IndyCar. Dwie rywalizujące ze sobą serie – IRL i Champ Car – połączyły się w jedne mistrzostwa. Sezon ten obfitował także w ciekawe rozstrzygnięcia i ekscytujące wyścigi. Jednym z nich były zawody Indy Japan 300 na torze Motegi. Danica Patrick z pewnością będzie pamiętała ten wyścig do końca życia!
Twin Ring Motegi
Honda, dostawca silników dla ekip rywalizujących w serii CART, zapragnęła pod koniec lat 90. sprowadzić amerykańskie wyścigi na japońską ziemię. W tym celu koncern samochodowy wybudował w 1997 roku nowy tor wyścigowy – Twin Ring Motegi, który w rzeczywistości składa się z dwóch oddzielnych torów.
Zbudowany z myślą o wyścigach IndyCar owal mierzy 1,549 mili (2,493 km) długości, a jego zakręty mają nachylenie 10 stopni. Tor ten przeplata się z biegnącą poniżej konfiguracją drogową, stworzoną na potrzeby innych serii wyścigowych. Odbywa się na niej m.in. Motocyklowe Grand Prix Japonii oraz wyścigi Super Formuły i Super GT. W odróżnieniu od podobnych obiektów, na Motegi obydwie konfiguracje są całkowicie samodzielne.
Fot. twinring.jp / Twin Ring Motegi posiada zarówno pętlę owalną, jak i drogową
W 1998 roku owal w Motegi po raz pierwszy ugościł mistrzostwa CART. Zawody padły łupem Adriána Fernándeza. W 2003 roku Honda opuściła stawkę CART, przechodząc do konkurencyjnej serii IRL. Wiązało się to także z wizytą IRL na torze Motegi kosztem rundy CART. Seria IndyCar rywalizowała w Japonii do 2011 roku. Ostatni wyścig na torze Motegi odbył się jednak na pętli drogowej, gdyż owal został uszkodzony przez wielkie trzęsienie ziemi, które tamtego roku nawiedziło Kraj Kwitnącej Wiśni.
Sezon 2008
Rok 2008 zakończył trwającą ponad dekadę rywalizację między serią Champ Car i IRL. Organizatorzy mistrzostw stanowiących kontynuację słynnych wyścigów CART ogłosili bankructwo i przekazali cały majątek oraz kontrakty z organizatorami wyścigów włodarzom IRL IndyCar Series. Część wyścigów Champ Car włączono do gotowego już harmonogramu IRL.
Mistrzostwa zgodnie z planem rozpoczęły się 29 marca na owalu w Homestead-Miami. Następnie kierowcy udali się na tor uliczny w St. Petersburgu. Trzecią rundą w kalendarzu IRL była runda na torze Motegi. W harmonogramie Champ Car w ten sam weekend figurował wyścig w Long Beach.
Władze IndyCar postanowiły przeprowadzić obydwa wyścigi jednocześnie. Ekipy rywalizujące od początku w IRL udały się w podróż do Japonii. Dawne zespoły Champ Car mogły natomiast wystartować w Long Beach. Obydwa wyścigi były zaliczane do klasyfikacji generalnej i identycznie punktowane. Runda na torze Long Beach była ostatnim w historii wyścigiem z użyciem bolidów Champ Car. Zawody padły łupem Willa Powera, który prowadził przez 81 z 83 okrążeń. A co wydarzyło się w ten sam weekend w Japonii?
Cały wyścig Indy Japan 300 jest dostępny na kanale IndyCar w serwisie YouTube:
Indy Japan 300
Plany organizatorów rundy w Japonii zostały pokrzyżowane przez pogodę. Zaplanowane na 19 kwietnia zawody zostały przesunięte o 22 godziny ze względu opadów deszczu, a organizatorzy mieli dużo roboty z osuszaniem toru i przygotowaniem nawierzchni do rywalizacji. Wyścig odbywał się przy temperaturze zaledwie 12 stopni Celsjusza i pochmurnej pogodzie.
Warunki te okazały się sporym wyzwaniem dla kierowców. Już na pierwszym okrążeniu Marco Andretti stracił panowanie nad bolidem. Amerykanin obrócił się i rozbił swój bolid na barierze, a na tor wyjechał samochód bezpieczeństwa. Ruszająca z szóstego miejsca Danica Patrick przesunęła się wówczas na piąte miejsce.
Gdy tor został uprzątnięty, kierowcy wrócili do ścigania. Pierwsza połowa wyścigu została zdominowana przez ruszającego z pole position Hélio Castronevesa. Kierowca nieustannie musiał jednak patrzeć w lusterka ze względu na podążających tuż za nim zawodników zespołu Chipa Gannasiego – Scotta Dixona i Dana Wheldona. Tony Kanaan spadł na starcie z trzeciego na czwarte miejsce.
Na 91. okrążeniu w ścianę uderzył Vítor Meira. Po raz trzeci w wyścigu zarządzono neutralizację, a wszyscy kierowcy zjechali do alei serwisowej na nieco przyśpieszony pit stop. Rywalizacja kierowców przerodziła się wówczas w zawody mechaników. Każdy starał się jak najszybciej wykonać powierzone mu zadanie. Doskonale spisała się ekipa obsługująca samochód Scotta Dixona. Dzięki temu Nowozelandczyk przeskoczył przed Hélio Castronevesa. Tony Kannan znalazł się natomiast przed Danem Wheldonem. Danica Patrick spadła na siódmą lokatę, wkrótce jednak przesunęła się na szóstą pozycję, by później stoczyć pojedynek o piąte miejsce z Ryanem Briscoe.
Fot. Wikipedia / Danica Patrick broniła w 2008 roku barw zespołu Andretti Autosport
Taktyczne zagrywki – Danica Patrick postawiła na oszczędzanie paliwa
Na 141. okrążeniu swój udział w wyścigu zakończył Roger Yasukawa. Posiadający amerykańskie oraz japońskie obywatelstwo kierowca uderzył w ścianę na prostej startowej zmuszając organizatorów do ponownego wysłania na tor samochodu bezpieczeństwa.
Gdy otwarto aleję serwisową, wszyscy postanowili wykorzystać neutralizację, by odwiedzić swoich mechaników. Na krótkich torach owalnych, takich jak Motegi, pit stop podczas trwania rywalizacji wiąże się zwykle ze stratą jednego okrążenia. Dlatego tak ważne jest wykorzystywanie okresów wyjazdu samochodu bezpieczeństwa na zjazd do alei serwisowej. Jednakże pozostały do końca dystans oznaczał, że zawodnicy będą musieli jeszcze raz zjechać na dotankowanie na kilka ostatnich okrążeń. Sytuację mógł jedynie uratować kolejny wyjazd samochodu bezpieczeństwa.
W trakcie pit stopów Scott Dixon utrzymał prowadzenie, natomiast Hélio Castroneves spadł na piątą lokatę. Samochód bezpieczeństwa przewodził stawce jeszcze przez kilka okrążeń. Trójka zawodników – Hélio Castroneves, Danica Patrick oraz Ed Carpenter wykorzystali ten czas, by ponownie zjechać do alei serwisowej i dotankować wypalone podczas kilku okrążeń neutralizacji paliwo.
Gdy wznowiono rywalizację, Castroneves i Carpenter ruszyli w pogoń za czołową czwórką, która miała przed sobą jeszcze jeden zjazd do alei serwisowej. Danica Patrick została z tyłu oszczędzając paliwo. Wkrótce Amerykanka została wyprzedzona także przez Ryana-Huntera Reaya i spadła na ósme miejsce.
Finisz
Na czele wyścigu nieustannie podążał Scott Dixon. W tym samym czasie Ryan Briscoe, który po pit stopie awansował na drugie miejsce, został wyprzedzony przez Tony’ego Kannana i Dana Wheldona. Wkrótce Wheldon przesunął się na drugie miejsce, natomiast Briscoe stracił kolejne pozycje.
Gdy wyścig dobiegał końca, czołowi zawodnicy zaczęli zjeżdżać na dotankowanie. Carpenter, Castroneves i Patrick przesuwali się natomiast w górę stawki. Ku zaskoczeniu wszystkich, Ed Carpenter również skierował się do alei serwisowej dotankowywując paliwo na sześć ostatnich okrążeń.
Cztery okrążenia przed metą na prowadzenie wysunął się Castroneves, a na drugą pozycję awansowała Danicka Patrick. Brazylijczykowi kończyło się już jednak paliwo i zawodnik musiał znacznie zwolnić, by dojechać do mety. Patrick wykorzystała tą sytuację przemykając obok reprezentanta Penske i obejmując tym samym prowadzenie na dwa okrążenia przed metą. Zawodniczka niezagrożona dotarła do mety, wygrywając z przewagą prawie sześciu sekund nad Hélio Castronevesem. Scott Dixon zajął trzecie miejsce.
Kluczem do zwycięstwa okazała się odpowiednia strategia. Decyzje podjęte w garażu pomogły Danice Patrick znaleźć się w czołówce. Najistotniejsze w osiągnięciu końcowego sukcesu była jednak cierpliwa i rozsądna jazda zawodniczki, dzięki czemu była ona w stanie ukończyć wyścig bez dotankowywania i wyprzedzić Hélio Castronevesa. Mimo że prowadziła zaledwie przez dwa ostatnie okrążenia, w pełni zasłużyła na swój triumf. Honda natomiast mogła świętować swoje drugie zwycięstwo na torze w Motegi. Pierwsze odniosła cztery lata wcześniej za sprawą Dana Wheldona.
Danica Patrick. Krótka biografia
Danica Patrick zadebiutowała w IndyCar w 2005 roku. Dwa lata później przeszła do ekipy Michaela Andrettiego trzykrotnie stając na podium. W 2008 roku na torze Motegi odniosła swoje pierwsze i – jak się później okazało – jedyne zwycięstwo w wyścigach IndyCar. Całkiem udany sezon zaliczyła także w 2009 roku. Wywalczyła trzecie miejsce w Indianapolis 500 i zajęła piątą lokatę w klasyfikacji generalnej. Wielu jej rywali mogło tylko pomarzyć o takich wynikach.
Danica Patrick i jej starty w serii NASCAR
W 2012 roku zawodniczka postanowiła pożegnać się z serią IndyCar i skupiła się na startach w zyskujących coraz większą popularność wyścigach NASCAR. Amerykanka nie odniosła w nich jednak większych sukcesów. Jej najlepszym wynikiem w pucharowej serii było szóste miejsce wywalczone w 2014 roku na owalu w Atlancie. Zawodniczka może poszczycić się także pole position do wyścigu Daytona 500, wywalczonym w 2013 roku. Patrick zakończyła wówczas zmagania na ósmym miejscu, co stanowi jej najlepszy wynik w najważniejszym wyścigu w kalendarzu NASCAR.
Fot. nascar.nbcsports.com / Danica Patrick rywalizowała także w serii NASCAR
Z perspektywy czasu przejście do NASCAR może wydawać się błędem. Amerykanka porzuciła dobrze sobie znane środowisko wyścigów bolidów jednomiejscowych i wypłynęła na nieznane wody serii NASCAR. Wody, które okazywały się zdradzieckie dla takich legend, jak Dario Franchitti, Scott Speed a nawet Juan Pablo Montoya (choć Kolumbijczyk wygrał dwa wyścigi na torach drogowych, są to jednak rozczarowujące wyniki jak na siedem lat startów zwycięzcy Indy 500 i czołowego kierowcy F1).
Zawody samochodów seryjnych znacznie różnią się od jakichkolwiek innych wyścigów samochodowych, a samochody i opony w NASCAR mają nietypową charakterystykę. Jednakże Danica Patrick nigdy nie bała się wyzwań. To właśnie dzięki temu znalazła się w wyścigach samochodowych i dzięki temu wygrała w 2008 roku wyścig Indy Japan 300.
Amerykanka podczas zawodów na torze Motegi pokazała światu, że kobieta nie tylko jest w stanie walczyć z mężczyznami w wyścigach samochodowych, ale może również ich pokonywać. Stała się inspiracją dla młodych zawodniczek, które wbrew utartym stereotypom postanowiły zasiąść za kierownicą wyścigowych maszyn i poczuć magię ścigania się na własnej skórze. Udowodniła, że świat wyścigów IndyCar, jednych z najniebezpieczniejszych wyścigów na naszej planecie, nie jest zarezerwowany wyłącznie dla mężczyzn.
