Przed rozpoczęciem sezonu 2008 doszło do upadku serii CCWS. 22 lutego podpisana została umowa, zgodnie z którą miało dojść do połączenia serii z Indycar. Władze mistrzostw za cenę 6 milionów dolarów przejęły zawarte przez Champ Car kontrakty z organizatorami wyścigów oraz majątek ruchomy, w tym samochód medyczny. Ekipy Kalkhoven oraz Forsythe otrzymały zakaz startów w serii w zamian za 2 mln dolarów, które miały być wypłacone pod warunkiem uregulowania przez zespoły rachunków związanych z GP Long Beach oraz poparcia Indycar. Władze IRL skorzystały z nabytych kontraktów i dodały do swojego kalendarza wyścigi w Long Beach, Edmonton i Surfers Paradise. Rok później natomiast włączono do serii rundę na ulicznym torze w Toronto, natomiast Surfers Paradise wypadło z mistrzostw.
Władze IndyCar przejęły również prawa do wszystkich materiałów i historii CART i CCWS. W związku z czym tory debiutujące w IndyCar nie są tak traktowane, o ile wcześniej ścigała się na nich seria CART.
Do IndyCar przeszły startujące w Champ Car ekipy Newman/Haas Racing, Dale Coyne Racing, Conquest Racing, HVM Racing (z wyłączeniem Minardi) oraz Pacific Coast Motorsports. PKV Racing dołączył jako KV Racing Technology. Po połączeniu obydwu serii swoje starty zakończyły natomiast Forsythe Racing, Rocketsports, oraz Walker Racing (z pominięciem wspólnego programu z Vision Racing na Edmonton, gdzie kierowcą ekipy został Paul Tracy).
29 marca na Homestead-Miami Speedway rozegrano GAINSCO Auto Insurance Indy 300, pierwszy wyścig po połączeniu obu serii. Już w kolejnej rundzie, GP St. Petersburga zwyciężył Graham Rahal z ekipy Newman/Haas Racing odnosząc pierwsze zwycięstwo w IndyCar dla ekipy z CCWS. Kolejną, trzecią rundę sezonu stanowiły wyścigi GP Long Beach oraz Indy Japan 300 na torze w Motegi. Ze względu na kolizję terminów postanowiono rozegrać obydwa wyścigi, a każdy z nich był identycznie punktowany. Ekipy IndyCar wzięły udział w rywalizacji w Japonii, natomiast na ulicach Long Beach wystartowały dawne zespoły Champ Car korzystając z używanego w CCWS bolidu Panoz DP01. Wyścig o GP Long Beach był ostatnim w historii z użyciem samochodów Champ Car.
Fot. trynotlaughs.us / Danica Patrick podczas wyścigu na torze Motegi w 2008 roku
W lutym 2010 roku nowym dyrektorem serii został Randy Bernard. W tym samym roku seria po raz pierwszy gościła w Brazylii, gdzie rozegrany został inaugurujący sezon wyścig na ulicach Sao Paulo. Po mistrzowski tytuł – trzeci w swojej karierze sięgnął Dario Franchitti. Jego główny rywal w walce o mistrzostwo, Will Power, przystępował do kończącej sezon rundy na Homestead, jako lider klasyfikacji generalnej. W trakcie wyścigu Australijczyk obrócił się jednak i uderzył w ścianę, kończąc ostatecznie rywalizację na 25. miejscu. Franchitti natomiast zakończył zawody na ósmej pozycji i wyprzedził Powera w klasyfikacji mistrzostw o pięć „oczek”. Był to także pierwszy sezon, w którym przyznano dwa tytuły dla najlepszego kierowcy na torach drogowych oraz na owalach. Pierwszy z nich zdobył Will Power, drugi Dario Franchitti.
Wyścig na torze Motegi w 2011 r. rozegrany został na wersji drogowej, co było spowodowane trzęsieniem ziemi, które nawiedziło Japonię niszcząc między innymi owal w Motegi. Była to ostatnia wizyta serii IndyCar w Japonii. Sezon zakończył się tragicznym wypadkiem podczas ostatniej rundy mistrzostw na torze w Las Vegas. Podczas 11 okrążenia wyścigu doszło do karambolu z udziałem 15 bolidów. Jednym z jego uczestników był Dan Wheldon, który wpadł na inny bolid i wzbił się w powietrze przelatując około 100 metrów, po czym wpadł na siatkę zabezpieczającą tor. Kierowca podczas wypadku uderzył głową w metalowy słup podtrzymujący siatkę. Zawodnik w stanie krytycznym został przetransportowany do University Medical Center of Southern Nevada.
Wkrótce dyrektor serii, Randy Bernard ogłosił, że Dan Wheldon nie żyje. Wyścig, który przerwano po wypadku, nie został wznowiony i w związku z przejechaniem mniej, niż połowy dystansu, uznany jest za nierozegrany. Po tym wypadku władze IndyCar znacznie ograniczyły liczbę torów owalnych w kalendarzu. Obecnie sezon składa się w 1/3 z torów owalnych, 1/3 z torów ulicznych i 1/3 z torów drogowych.
Redaktor działu Motorsport. Weterynarz uwielbiający sporty motorowe, a w szczególności amerykańskie serie wyścigowe. Jego celem jest przybliżanie Polakom historii i ciekawostkach dotyczących wyścigów za oceanem. W szczególności dużą uwagę poświęca serii IndyCar.
